Herfstvakantie

Niet alleen ouders en kinderen, maar ook oma's en opa's hebben recht op herfstvakantie.

Lekker vroeg voor dag en dauw wakker worden.

Ontbijtje met eitje.

Veel democratische besluitvorming over de programmering,

werk- en rusttijden. Definiëren wat "rust" precies inhoudt.

Kunst en Kitsch produceren, recenseren, bewaren of afkeuren.

Zwemmen en baden, wat niet hetzelfde is.

Schommelen en oogsten.

Kastanjeman-netjes en open haard.

De meest voor de hand liggende dingen op de minst

voor de hand liggende plaatsen terug vinden en omgekeerd.

Van zolder tot kelder leeft het ouwe huis weer.

Soms op het randje van BARGEBITEN.

Googel eens op dat woord! Er gaat een wereld van nostalgie open.

En daarna eens lekker uitslapen en over tot de orde der dagen.

Tandarts in het oerwoud

Idealisme en Geloof boort gaten en trekt kiezen. Er zijn nogal wat tandartsen die vlak na hun afstuderen (wat kun je dan helemaal tegenwoordig?) of tijdens hun voorspelbare midlifecrisis of meteen na hun pensionering op pad gaan om in het tropisch regenwoud tegen geringe of geen geldelijke vergoeding het wereldtandleed te gaan bestrijden. Deze week lees ik over Marijke (23 en net afgestudeerd) die via Mercy Ships naar Togo reist en ronduit zegt: "Ik weet dat God mij leidt". Ze zoekt 6 maanden lang met een Landrover de allerarmsten op, trekt kiezen en tanden die pijn doen en vult enkele kleine gaatjes (hoe? waarom?). Daarna volgt een promotie van Christus de Heer, het uitdelen van een tandenborstel en wat tandpasta. Uit het interview blijkt verder dat zij er veel van geleerd heeft. Ook spiritueel: met mijn kennis en de kracht van God kan ik er op vertrouwen dat ik de goede keuzes voor de patienten maak. Tot zover Marijke. Ik vraag mij al jaren af wat de meerwaarde van dit soort "Oerwoudtandheelkunde" is ten opzichte de authentieke medicijnman/-vrouw die perfect (met wat hocupokus anaesthesie) een kies uit een dik en rijp abces kan verwijderen, daarmee het leven van de client redt en hem verder niet opzadelt met één tandenborstel en één tube; A: wat moet je daarmee en hoe? en B: hoe verder als ze op zijn? En dan die een of twee vullingen: hoe gaat dat in een mensenmond als er geen enkel vervolgtraject is in de mondzorg? Het is volstrekt zinloos gedoe. Hoogstens laat je iemand snuffelen aan een andere wereld die vervolgens totaal onbereikbaar blijft. Er zíjn gewoon geen borstel- en pastawinkeltjes. Ook geen mondhygiënistes, tandartsen en kaakchirurgen. Leve èchte oerwoudtandheelkunde: dat heet tegenwoordig geloof ik duurzaam. Shamanen genieten het vertrouwen van alle generaties en kunnen niemand een poot uitdraaien want dan brengen ze hun eigen toko om zeep. Met Geloof, Hoop, Liefde of echt Humanisme is best veel leed te verlichten. Helpers trotseren ontberingen, malariamuggen en andere bedreigingen. Ze komen er zelf gelouterd, voldaan - een enkeling zelfvoldaan- en sterker uit. Dat wil ik niet baggatelliseren. Maar of het de doelgroepen echt helpt? Zelf was ik eens op bezoek in een tandheelkundig kliniekje in Abepura in West Papua. Daar was echte armoede, schaarste en gebrek aan alles, met name hygiëne. De Chinese tandarts (links op de foto) probeerde allerlei vulsels onder erbarmelijke omstandigheden in gebitten te stoppen. Waarom? Ze werd er een beetje beter van (de Missie betaalde haar uit de missiepotjes) maar de patienten echt niet; daar waren we het allemaal over eens. De Pater ligt in de behandelstoel voor de foto, die laat zich daar echt niet behandelen. De operatielamp is van Philips, dat gele kastje is de boor. Het enige dat zinvol zou zijn is een fles alcohol 70% om de armzalige collectie extractietangen eens lekker te desinfecteren. Als je het mij vraagt is deze ontwikkelingshulp erg nuttig voor de hulpverleners. Voor de slachtoffers hiervan is het eerder frustrerend, dus eigenlijk contraproductief. Wacht maar af tot de doelgroepen er zelf aan toe zijn, zou ik zeggen. Dan kan de ontwikkeling inderdaad duurzaam worden. Maar wie vraagt het mij?

Kronkel 22

Wie mij kent weet wel beter.

Mijn trouwe volgers zullen mij zelden kunnen betrappen op spirituele uitglijders, bijgelovige duidingen of metafysische hocus pokus. Bovenaan deze blogsite staat een "link": volgende blog. Dat is echt een aanrader; je komt in andere werelden: patchwork, luiers verschonen, poëzie,

vakantie in Nepal, en last but not least religieuze getuigenissen en bovennatuurlijke wonderen van de Bovenwereld. Zappenderwijs kwam ik dit originele symbool van de Vrouw tegen. Nu neem ik aan dat de publiciste van deze berkenboomopname de photoshop ruimschoots hanteerde maar het resultaat mag er zijn. Oordeel zelf. Als je wilt mag je er Maria-in-de-Boom of Jomanda's reïncarnatie in zien. Het blijft een verbluffende verbeelding van een zo gewoon verschijnsel als een berkenboom in de Polder. Zelf ontleende maakster dezes er troost en bemoediging aan: "zie je wel, er is mededogen met mij in de kosmos".

De scepticus in mij zwijgt even en ik denk hardop: DIT IS LOLLIG!

Voortschrijdend inzicht

Oorzaken van klimaatverandering bij de weer- en sterrenkundeclub besproken.

Iedere tweede donderdag van de "wintermaanden" komen enige oudere, nieuwsgierige, mannen en vrouwen bijeen in het Alb. Thijmcollege, Hilversum, om diepgaande informatie te krijgen over onderwerpen waar enkele aanwezigen al meer van menen te weten dan de genodigde, wetenschappelijk actieve, sprekers. Dat is voor de zwijgende meerderheid wel eens storend, die insprekers die zichzelf zo graag horen; maar dit terzijde! We kwamen voor de "state of the art" van de wetenschap van klimaat en fluctuaties daarin! Ik ben aan mijn getrouwe begeleiders, en volgers die geïnterresseerd zijn, een kort en compact verslag verschuldigd. Het is ook niet mogelijk 155 powerpointplaatjes, plus een verhaal van ruim 2 uur, uitgebreid te verslaan in mijn kleine blog, zonder de aandacht van de lezer te verliezen.

Er zijn twee soorten oorzaken: natuurlijke en mensgerelateerde.

Om met de laatste te beginnen: wij homines sapientes verstoken miljarden tonnen fossiele brandstoffen, wij kappen miljoenen hectares oerbossen en verlagen de reflectie van zonne-energie ook nog eens op grote schaal door verstedelijking ( 2°C verschil tussen A'dam en Nw A'dam in Drenthe); en pas op: bijvoorbeeld Tokio is al half Nederland, maar er zijn meer supermetropolen!

Meer individuen = meer energiegebruik, meer houtkap en meer asfalt, steen en steden.

De natuurlijke oorzaken van klimaatverandering hebben beduidend grotere invloed, maar zijn niet te beïnvloeden.

* De Zon varieert in activiteit, dus in warmte- en zonnewindstraling.

* De aarde varieert in afstand en precessiehoek t.o.v. de zon.

* Er zijn grote kosmische inslagen (geweest) die klimaten totaal op de kop zetten.

* Vulkanisme dereguleert regelmatig weer èn klimaat, vroeger, nu en in de toekomst.

* Continenten schuiven en zeestromingen verschuiven door de miljoenen jaren heen.

* Natuurlijk broeigaskas methaan komt massaal vrij door opwarming,

en versterkt daardoor opwarming in vicieuze zin. Werkt 23x sterker dan CO2.

* Bij hogere temperatuur neemt het invloedrijkste (door volume) broeikasgas, n.l. waterdamp, 7% (!) per graad stijging toe.

* Door opwarming neemt het sterk weerkaatsende oppervlak van sneeuw en ijs af. Dus meer absorptie van zonne-energie.

Dé conclusie van de avond luidde: klimaatverandering is een eeuwig en continu proces dat onze planeet tot het einde der tijden zal blijven ondergaan en overleven. Het einde van onze zon zelf zal ook het ultieme einde van moeder Aarde zijn, maar zover is het nu nog niet.

Het probleem van de klimaatverandering is alleen het probleem van overlevingskansen van de levende organismen, lees het leven. In het bijzonder maken mensen zich druk over zichzelf; veel invloed heeft hun bezorgdheid niet in kosmische zin. Die zeespiegel stijgt 100%-zeker binnen nu en 10.000 jaar; en hij zakt even zeker daarna weer, in een nieuw glaciaal tijdperk. Intussen zullen Kortenhoef en Amsterdam kopje-onder gaan. Het is niet anders. Intussen wordt het hier wel lekker warm en gaan we meer wijngaarden aanleggen.

Onduidelijk blijft de rol van onze Beschaving op de toekomst van de leefomstandigheden op eigen woonplaneet; als alle grondstoffen opraken (zoet water, uranium e.a.) komt er oorlog en dan lossen we onszelf op. De aarde draait wel door zonder ons, hoor.

Dagelijks leven (23)

Onneembare Vesting en gevang waaruit geen ontsnappen mogelijk is.

Als je zomaar een hotelletje kunt gaan bellen, ergens op de Drenthse Hondsrug, als je ziet aankomen dat het héél mooi weer wordt, om te vragen of ze nog een leuke suite vrij hebben voor het weekend, ben je dan een bevoorrecht mens?

Als je aan het Joods Synagogaal Museum denkt, gaan je gedachten dan uit naar een onneembare (ja, ook metterdaad nooit ingenomen) Oost-Groningse vesting als Bourtange?

Als je je vrijwillig in een gesloten Justitiële Inrichting wilt laten insluiten- niet voor spek en bonen, maar echt- en je vervolgens in een heuse Boevenbus door Veenhuizen's dreven wilt laten rondrijden, heb je dan een gaatje......?

Nou, ja! En dan ben je dus, net als wij, kennelijk rijp voor lekker-weg-in-eigen-land.

Fietsen tot de zadelpijn (geen exclusief vrouwenleed!) door je kont giert, gastronomisch (inclusief) genieten, ongebreidelde uitsmijters of krokettenschotels èn riante plattelandsstille maanovergoten nachten in Odoorn. Waar wacht jij nog op? De Hunebedden wachten op JOU!

Nieuw woord (8)

POLLEXISME is cultuurbepaald.

Vanmiddag bij mijn jeugdvriend Zachi op bezoek; je weet wel: Biak, Zutphen, Nieuw Guinea/West Papua, Wageningen. Een heel leven in vier locaties benoemd. Toevallig waren daar ook dochter Vien en haar ½ jaar oude baby Anna. Deze wonderschone lieve Anna sabbelde vastberaden op haar fopspeen. Vien vroeg zich hardop af of speen dan wel duimzuigen te verkiezen was, er zat per slot een tandarts in de zaal. Zachi meldde dat hij zich niet kon herinneren dat er vroeger bij hem thuis (= heel Nieuw Guinea en Supiori in het bijzonder) ooit werd duimgezogen. Maar kleine Papuaatjes in Nederland wel, wist Vien.De tandarts hield een betoog over het belang van zuigreflexen en dat daar in de baarmoeder al op werd geoefend: bij gebrek aan tepel dan dus maar je duim en daar zijn echoplaatjes van. Dus zou je denken dat het een evolutionair voordeel biedt "het duimzuigen" in je overlevingpakket te hebben. Los daarvan vertelde ik vol enthousiasme over het soepele speenafkicksysteem van Marlijn voor haar koters: veel heliumballonnen aan de speen knopen, de hele mispoge eromheen, fototoestel in de aanslag...drie...twee...één...LOS. Daar gaat je speen de kosmos in. Lekker limonade en een taartje. Speen foetsjie = feestje. Werkt als een trein. Dus de tandarts was voor de speen. Het geheim van de duimzuigcultuur lijkt werkelijk in de "cultuur" te zitten. Uitgebreide etnografische studies in gebieden van ongerepte natuurvolken bewijzen dat duimzuigen er niet wordt aangetroffen. Na de partus is er daar voor de boorling onbelemmerde toegang tot tepels en borsten; niet ongewoon tot soms wel 3 à 5 jaar. Bij primaten in de vrije natuur is duimzuigen nooit gerapporteerd, in dierentuinen komt het wel voor bij lebbabies: door dierentuinvrijwilligsters opgevoede neonati. In zijn algemeenheid kun je stellen dat de zuigreflex vanzelf uitdooft als de behoefte eindigt. Als die behoefte echter 2 , 3 jaar of langer wordt bevredigd door duim- of vingerzuigen ontstaan onmiskenbaar complicaties bij de ontwikkeling van het kaakstelsel, gehemelte (neusbodem) en tong. Gevolgen als een open beet, slissen, tongpersen en verhoogde neusbodem kunnen zich openbaren. Een reeks deskundigen staat dan te trappelen om tegen een royale vergoeding hulp te bieden. Dus toch maar de echte tepel. Borstvoeding heeft overigens nog véél meer biologische voordelen, dit terzijde. Van de zuigalternatieven is de speen te verkiezen boven de duim.

Het woord pollexisme is afgeleid van pollex = duim en staat voor duimzuigen als slechte mondgewoonte en is uitgevonden door mijzelf. Ik kon het tenminste niet vinden op google.