De toekomst van de menselijke soort ligt in het verleden.
Het Paradijs lag ergens tussen Eufraat en Tigris. En daar ging het voor het eerst fout: God moest een beetje boos worden op zijn kinderen. (Appel, slang, Kaïn & Abel)
Tegenwoordig zijn er weer veel redenen om boos te worden op al die mensen die er daar in de buurt van het voormalig Paradijs een puinhoop van maken. Weer ligt het lot van de mensheid daar verborgen. De angel van het alom aanwezige venijn lijkt nog steeds sinds duizenden jaren het onuitroeibare antisemitisme te zijn.
Ook nu is Afshin Ellian voor mij degene die de problemen loepzuiver benoemt:
http://prod.redactie.elsevier.nl/web/Opinie/Afshin-Ellian/329165/Mijn-bericht-voor-de-verontwaardigde-moslim.htm?cmpid=NLCElsevier
Helemaal uitgelezen?
Daar kunnen we het dan voorlopig weer mee doen.
Twee keer was ik in Israël. Beide keren kwam de benzine bij de pompstations uit Perzië: dat land was de enige vriend en bondgenoot in een regio van miljoenen aartsvijanden van de Joodse staat. Er was wederzijds vertrouwen, sinds tweeduizend jaar.
Tot 1979.
Hoe fout kan het lopen, hoe fout zal het lopen? Kan God nog even terugkomen??
Niet uit luiheid verwijs ik wéér naar Afshin; literair-inhoudelijk kan niemand hem overstijgen.
Ik zou mijn lezers dus tekort doen als ik het zelf-wilde-doen, zo'n kleuteractie kan niet meer.
