donderdag 27 december 2012

Citaat (1)

 
 
 
 
 
JOB
 
 
" Enkele jaren geleden beklaagden enkele erudiete cultuurpessimisten zich er in een televisieprogramma over dat de jeugd van tegenwoordig niet meer leest en de grondslagen van onze cultuur en beschaving nog nauwelijks kent, alsmede niet in staat is verwijzingen naar of ontleningen aan de Bijbel in het juiste perspectief te plaatsen. Zo zou de hedendaagse puber volgens wijlen Rudy Kousbroek bij het woord  'Job' eerder aan een vakantiebaantje denken dan aan de gekwelde figuur uit het oude testament, van wie hij, o schande, zelfs nog nooit gehoord heeft. Welnu, in de kringen van kwakzalverijbestrijders wordt zo'n fout echt niet gemaakt maar denkt men bij lezing van dat woord onmiddelijk aan een opgewonden advocaat uit Ridderkerk die te vuur en te zwaard Neerlands chiropractoren verdedigt en vertegenwoordigt: Dames en Heren hier is...... mr Job van Broekhuijze, in medische tuchtzaken advocaat van dubieuze en/of onbevoegde geneeskunstbeoefenaren." *)
 
 
Van zulke teksten kan ik smullen; de lagen die in een paar zinnen verpakt worden vermeen ik alle te kunnen doorgronden, sterker nog, de associaties gaan bij mij van hoog naar laag en van links naar rechts. Dit zijn teksten die ik zelf had willen schrijven als ik alles had geweten van alternatieve genezers, kwakzalvers, de Bijbel, Rudy Kousbroek, hedendaagse vakantiewerkers, rechtspraak en advocatuur. Zelf gooi ik nog wat medisch-cultureel erfgoed in de strijd.
*) citaat uit Ned. Tijdschrift tegen de Kwakzalverij, nr 3; jaargang 123 blz. 13.
 


Zo komen alle job's uiteindelijk bij elkaar, nu nog aan Tamila uitleggen



 

vrijdag 21 december 2012

Laatste grap (9)

Op de kortste dag heb je uiteraard de kleinste kans
dat de wereld op die dag vergaat, niet dan?
 
 
 
 Zojuist (21-12-2012, 16:39) ging de zon op z'n vroegst onder op de noordelijke aarde.
 
 

Domme Maya's ?
 
 
 
Het was dus de zonnewende,
vanmorgen kwam 'ie in Kortenhoef op z'n laatst (8:42) dit jaar op;

(dus niet voor het laatst, maar dat konden wij toen nog niet weten)
 
Maar commercieel is de grap gelukt!
 
 
 
 
Koop nog deze week uw Hyundai !
 
Resultaten uit het verleden zijn geen garantie voor de toekomst.....
 
Nee, Maya's zijn niet dom (hoewel....?)
hun kalender is na 144.000 dagen
(394 jaar geleden = 1618 na Christus)
gewoon weer terug bij AF.
Ontvang 100 gulden
en krijg nieuwe kansen!
Zo kunnen wij onze nazaten hier wederom opmerkzaam
op maken in het jaar 2406: weer terug bij AF!!
Hoe eeuwig is deze blogspot???
8 generaties na onze kleinkinderen is een seconde in de eeuwigheid.
 
 
 
 
 
 
 

vrijdag 14 december 2012

Requiem voor een walvis

Nog pas een week geleden gingen
Hanno en ik op excursie naar Texel.
 

 
 
 
De Razende Bol lag in strijklicht op bakboord tijdens de oversteek vanuit den Helder. Tesselaars noemen deze uitgebreide zandplaat "Noorderhaaks". Ook Ecomare bezochten we toen: daar worden o.a. gestrande bruinvissen -dat zijn Noordzeedolfijnen, dus ook walvisjes- in bassins gekoesterd. Puur om onze historische expeditie even op de gevoelige telefoon (Samsung) vast te leggen namen we een frivool spelende bultrug als achtergrond.
 
 

 
 
 
Wie had kunnen vermoeden dat wij (wij van Texel, van Ecomare, van NIOZ, van Rijkswaterstaat, van de R.U. Utrecht, van Naturalis: dus  eigenlijk wij= Tout-Nederland) nu in een spontane Nationale Rouw ondergedompeld zouden zijn door de doodsstrijd van Johannes. Ik opteer voor Johanna, maar dat is niet meer dan een intuïtie. Misschien ingegeven door haar tranen. De redders van Ecomare konden ook hun tranen niet bedwingen: machteloos toezien hoe zo'n prachtig, majestueus zoogdier op eerloze wijze ligt sterven. Onze professor Boekschoten zou dit ongetwijfeld met groot gevoel voor relativering terug brengen tot de natuurlijke Gang-van-Zaken: geen krokodillentranen om een Bultrug. De mensheid heeft pas echt schuld aan het uitmoorden van honderdduizenden walvissen in de afgelopen vier eeuwen: de Hollanders met hun superieure harpoenen voorop. De Japanners tot en met vandaag. Duizend jaar geleden waren er duizend keer meer walvissen dan vandaag; en in een veel grotere soortenrijkdom. Dat is pas onherstelbaar Dom,Dom, dom,dom,dom, etc.
Naturalis, gefeliciteerd met dit nieuwe educatieve skelet. Johanna is uiteindelijk dankzij de NVvVE ingeslapen met behulp van twee veterinaire hoofdmedewerkers van het Dolfinarium.
En hiermee is  interhenkblogspot het snelste nieuwsmedium van Kortenhoef e.o., want Johanna heeft het spuitje 2012-12-14-22:32 gehad en is nu nog  niet in de walvissenhemel, maar als je dit leest wel. (update 15-12: euthanasie mislukt. Op 16 december in de vroege zondagochtend uiteindelijk ingeslapen)

Vaarwel Johanna.
 

maandag 10 december 2012

Stelling van de dag


 
 
 
 
Voor een duurzame wereld 
is een verkort lijstje
beter dan een verlanglijstje
 

zaterdag 8 december 2012

Geschiedenisfilosofie

Nog even over de hovocyclus: Zeeën & Oceanen, dan houd ik er over op.

Voor de kust van de Malediven ligt een drijvende stad. Een Chinese, wel te verstaan. Van de ene op de andere dag verschenen  er 63 jonken aan de horizon. De vier grootste van 3000 ton waren ruim 120 meter lang en 50 meter breed. Deze zgn. schatschepen (Zuivere Harmonie, Eeuwige Rust, Vriendelijke Gelatenheid) hadden een waterverplaatsing van 14.000 ton, staken 8 meter diep. Ze hadden een opbouw van minstens 4 verdiepingen, met hutten en appartementen en negen (9) masten met tonnenzware bamboezeilen. Aan boord waren ruime tuinen voor het kweken van verse groenten. Navigatie met kompas en astronomie. Het klinkt bijna als een futuristische marsexpeditie. Aan het hoofd van deze excercities stond de grote Zheng He. Hij bevoer alle oceanen. (Menzies 2007). Bij toeval ontdekte hij Amerika niet.

 
Het geschiedde in 1414 na Christus, zo'n 600 jaar geleden. Columbus moest zijn ei nog uitvinden, ja hij moest nog geboren worden (1451). Met dat kleine galjoentje daaronder met rode zeiltjes ging hij in 1492 India zoeken maar Amerika vinden.
Aan boord van de Chinese eskaders waren gemiddeld 30.000 mensen. Naast zeelui, navigatoren en de noodzakelijke boeren voeren er ook nog artsen, accountants, tolken, wetenschappers, geestelijken, astrologen, handelaren en kustenaars mee. Alles kochten ze op in India, Arabië en Afrika. Grondstoffen, wilde dieren (giraffen en de neuzen van neushoorns), edelstenen en diamanten, en vele Koreaanse maagden en arabische hengsten. Ze betaalden met porselein, goud en zilver, parfum en zijde. Het is vandaag de dag niet principiëel
anders. Alleen nog een graadje onomkeerbaarder.
De grootste zeevarende tijdgenoten (Hendrik de Zeevaarder) waren vanuit Portugal nog niet verder gekomen dan met een karveel de westkust van Afrika te onderzoeken. Wij, uit Europa - nog denkende dat de wereld plat was en wij het centrum- ontdekten Madeira in 1418!
Dit was Hem: Zheng He
 
 
Toen keizer Yongle stierf (1424) stopte de Chinese overzeese expansies abrupt. China trok zich om onduidelijke redenen terug in een streng isolement. Gelukkig maar, want anders spraken wellicht de Amerika's en/of de hele planeet nú al chinees.
Voor mij was dit nieuws. (Uit: de oceaan anders bekeken, Jan Stel)
 
Met weemoed nam ik deze week afscheid van onze wijze en allrounde  docent "Oceanische ruimte" (maar eigenlijk iedere ruimte: kosmologie, biologie, geologie, evolutie, paleontologie): prof. dr Bert Boekschoten, dit is hem:



 

maandag 3 december 2012

Requiem voor een poes

 
 
 
 

 



En steeds weer sluit zich de cirkel van leven en dood.


 
Ook voor een poes komt eens het einde, hoewel het spreekwoord anders wil. Jip was al veertien jaar de trouwe huisgenoot in Trus' gezin. Ouder dan Pien. Drie verhuizingen overleefd. Van 3-hoog achter in Amsterdam via eenhoog vóór naar iets met een tuin in het Gooi. Carrièrekat mag je wel zeggen. Vergroeid met de kinderen en hun gewoontes. Alle emoties meegemaakt. Voor een huispoes houd je niks verborgen. Zelf ook de nodige onhebbelijke eigenschappen: tulpen eten en kranten bezetten. Jip was vervlochten met alle doen en denken in het dagelijks leven. Je was je bewust van waar hij was, of hij at en en dat hij dronk. Of er ruzie was in de buurt.
Jip heeft een goed leven gehad als kameraad en huisvriend. Affecties nam hij dankbaar in ontvangst. De laatste weken namen gezondheid en welbevinden zienderogen af. De dierenarts zag het ook niet meer, zodoende. Het is voorbij. Het huis voelt leeg, het afscheid zwaar....




 

 
Met vereende krachten werd Jip's eindbestemming -naast Yesta- voorbereid. Als in de hemel de leeuw en het lam samen liggen zal dat met boxer en kat daar ook wel lukken. Jip hield van bloemen.
 

Dag Jip, misschien loopt er ergens wel een Janneke....

dinsdag 27 november 2012

Sinterklaasfilosofie


 
Sinds zaterdag ben ik bekeerd.
Ik geloof in Sinterklaas
en heb alhier weer veel geleerd.
Geïnspireerd door d'oude baas
werd ontroering mij de meester:
want achter iedere heester
wachtte een liefste zwarte Piet
sommigen zelfs met Bel'se friet.
Het was bedoeld als kinder-work-shop
voor de heil'ge kinder-bisschop.
Alle kinders van het land
gaan samen dansend, hand-in-hand
de zwarte helpers helpen
met zingen, klimmen, zakken stikken
om alle pakjes op te pikken.
Als climax van dit groot festijn
beklommen we een dak van marsepein
om de schoorsteen te bedwingen
en allerlei verpakte dingen
in de haard te flikkeren
en in de kinderschoen te knikkeren.
klikken is diashow
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Met zoveel liefdevolle helpers,
geschoold als psycholoog en pastor
komt alles goed in deze wereld.
Laat die Sint maar lekker schuiven
dit jaar ga ik hem zelf, ontroerd, uit wuiven.
Ruim duizend mensen waren wij
van racisme allen vrij! 

zondag 18 november 2012

Opa vertelt (6)

Gisteren sloeg opa 2 vliegen in één klap.

Lang geleden toen ik nog bij moeder thuis woonde, hingen aan de keukenmuren van OSM de jaarlijkse Pro Juventute Prinsessenkalenders (1948 -1992).
Mijn moeder heeft ze vast allemaal gekocht, niet alleen om het (nog)minder bedeelde kind te steunen, maar ook en bovenal om de innige band met de Oranjes  -lees Juliana, en vooral niet Bernhard- te consolideren,  te bevestigen en op mij over te brengen; naast die met God en Nederland. Twaalf maandfoto's van de gewone mens Juliana en haar gewone dochtertjes. Die foto's, zo stelde ik mij voor, waren allemaal ten Paleize geschoten tijdens speciale fotosessies op Soestdijk. Na een kleine 70 jaar zijn die banden wel wat losser geworden zal ik maar zeggen, maar diep in het onderbewuste worden ze geconserveerd en ontegenzeggelijk gekoesterd. En hiermee hebben we de eerste vlieg te pakken die ik gisteren ving: het koninklijk Paleis Soestdijk eens op mijn gemak van binnen bezien! Het werd een beetje een desillusie. De gevel doet meer vermoeden dan er is. Op wat museale kamers na een heel gewoon, wat groot uitgevallen, burgermanshuis; het eerste beste franse kasteeltje heeft meer allure.
Toch voor mijn historisch benul best indrukwekkend: in deze kamers speelde "het" zich dus allemaal af. Geboorte eerste kindje, koffers pakken voor de vlucht naar Engeland,Greet Hofmans, den Uyl, Lockheed, ontvangst van koningen en keizers, familieruzies, defilé en bordescènes.....bedenk het maar.
Niet alleen de geest van de Oranjes zweefde nog door gangen en suites: ook die van Maurits Escher, ons eigen wereldberoemde grafisch wonderkind; in de vorm van honderden schetsen, litho's, etsen, tekeningen, houtsnedes, gereedschappen, foto's en brieven.
Nu wil het toeval (bestaat niet, zegt Hans) dat ik op het Baudartius Lyceum kunstgeschiedenis had van een zekere meneer Germans. Deze begenadigde kunstenaar gaf niet alleen tekenles aan mij en Audrey Hepburn, maar hij had ook een kort lijntje naar zijn collega M.C. Escher in Baarn.
Zo kwamen wij op een avond -buitenschools- samen in de aula voor een lezing over en door de heer Escher, grafisch kunstenaar. Het boeide en intrigeerde mij meer dan gemiddeld; ik weet nog precies waar ik zat ± 1956.
En zo ving ik dus mijn tweede vlieg: sweet memories en diepe bewondering voor zo'n combinatie van wiskundig en creatief denken, en dan ook nog uitvoeren!


Als ik eerlijk ben was er nog een derde vlieg: de hereniging met mijn oude vrienden en vriendinnen uit Groningen. Jan en Hanno en Henny en Ietje kregen na ons gezamelijke bezoek aan Soestdijk, alhier een eerlijk herfstmaal voorgeschoteld, in de sfeer van kaarslicht en haardvuur, jachtschotel en een goede bordeaux. De kortenhoefsedijkse keuken deed niet onder voor de soestdijkse. Ik heb hem zelf gezien!
Last but not least: de restjes koude haas bij het ontbijt zijn de volgende dag eigenlijk het vijfde vliegje. Maar nu wordt het erg prive.
Kijk dit is voor de kleine eschertjes onder ons, 't is bijna Sinterklaas.......

woensdag 7 november 2012

De laatste grap (8)














Romney:
‘Tomorrow, we begin a better tomorrow’

Toen ik dat hoorde moest ik denken aan de slogan van de Jumbo waar ik altijd langs liep als Jules en ik naar de supermarkt gingen.







"Nou, opa, dan gaan we nu maar naar de appie en morgen naar de Jumbo, want daar is het morgen beter dan vandaag....hi,ha,hi,hi."
Daar moest ik dus aan denken toen ik Mitt weer eens hoorde zeggen:
"Morgen beginnen we een beter morgen", veel beter wil ik het niet vertalen. Het klinkt zo absurd in het nederlands! Het is ook complete onzin. En overigens, achteraf, een volstrekt mislukte poging tot semi-diepzinnige filosofie. Vandaag toch maar weer naar de albert heijn geweest.

Morgen eet Hans hier,
ik neem geen enkel risico.
So didn't the Yankees!






vrijdag 2 november 2012

Wetenschap (18)

Zeg ken jij de waterbeer, de waterbeer, de waterbeer......?

Tijdens mijn colleges over oceanen en leven kwam  de Waterbeer (tardigrada) aan de orde. Er ging een wereld voor ons open.
Dit volwaardige dier heeft een hoge aaibaarheidsfactor door zijn koddige gescharrel door het water; één waterdruppel is voldoende maar een hele oceaan kan hij ook aan. Eigenlijk kan hij de hele wereld aan! Kijk en verwonder je!

Om te beginnen: ze bestaan echt, niet iedereen wil het geloven.
Ze zijn 0,5 - 1,5 mm groot (klein) en ze hebben een volwaardig spierstelsel: ze verplaatsen zich uitermate beheerst en rustig als katachtige achtpotige beertjes: Tardigrada betekent "langzaam gaande".
Ze zijn alom aanwezig: ook in je eigen tuin, dakgoot en bemoste muurstenen. Op meer dan 6000 meter diepte in de oceaan tot boven de 6000 meter in de Himalaya onder de eeuwige sneeuw. Ze hebben in hun vijf segmetjes een hoofdje, oogjes, hersentjes, mondje met tanden en een hartje; en ook nog eens acht pootjes met klauwtjes. Daar moet je echt bij nadenken als je wandelt. Maar ze bijten en krabben ons niet.
Zuren, zouten, formaline, alcohol en radioactieve stralen deren de beren niet. Van het bijna absolute nulpunt (-271° C) tot het smeltpunt van tin (+250° C) zijn ze niet onder de indruk. Ze overleven vacuüm maar weerstaan ook een druk van meer dan 400 atmosfeer.
Dit is maar een kleine bloemlezing van hun overlevingsdriften. Bij droogte ontdoen ze zich van hun water en gaan over in een "leeg" hulsje. Dood, zou je denken, maar dat is slechts een strategie: na jaren kan één druppel H2O ze weer tot leven wekken: na een paar uur vervolgen ze hun tocht waar ze gebleven waren.
Dit alles klinkt erg onaards alsof ze uit een andere wereld met andere natuurwetten komen en daar wordt ook over gespeculeerd: Panspermie behelst het deponeren van leven uit de kosmos op onze planeet. Bijvoorbeeld door een komeet. Er zijn al 10-daagse ruimtereizen voor de beertjes georganiseerd: blootstelling aan de buitenaardse ruimte doorstaan ze glansrijk, alleen UV-straling beschadigt hun -ja, ons aller- DNA. In komeetijs zitten ze veilig.
Met dit soort goddelijke samenzweringstheorieën zal ik mij niet inlaten, maar de verbijstering over het bestaan van deze universele aardbewoner in al zijn / haar aandoenlijkheid blijft en er valt nog heel veel meer aan te ontdekken. De Wonderen zijn de Wereld nog niet uit!

maandag 29 oktober 2012

De laatste grap (7)

22 oktober 2012

Vorig weekend beleefden we in Kortenhoef en een rest van West Europa de warmste  21/22-ste oktober sinds de metingen in de Bilt. 22° C in de schaduw. Op ons terras 26,5° C. 

Dit weekend, 26/27 oktober, onderging W. Europa de heftigste koude-inval sinds de metingen in meteoland. In Twente nachtvroor het 10°  (-10° C). In Duitsland viel een  ½ meter sneeuw; zo ook in de Alpen, in Frankrijk her en der.
26 oktober 2012

De grap nu is dat het bovenste bericht  de politieke pers haalt: Weer een nieuw Bewijs voor de Opwarming van de Aarde!

Commentaar bij het tweede bericht: een bizar natuurverschijnsel leidt tot talrijke ongelukken en zelfs doden op spekgladde wegen in Europa.

Is dit gewoon een goede grap met als clou een onverwachte tegenstelling? Of een tenenkrommende selectieve indoctrinatie door klimaatalarmisten van het Collectief Geheugen?