Gisteren sloeg opa 2 vliegen in één klap.
Lang geleden toen ik nog bij moeder thuis woonde, hingen aan de keukenmuren van OSM de jaarlijkse Pro Juventute Prinsessenkalenders (1948 -1992).
Mijn moeder heeft ze vast allemaal gekocht, niet alleen om het (nog)minder bedeelde kind te steunen, maar ook en bovenal om de innige band met de Oranjes -lees Juliana, en vooral niet Bernhard- te consolideren, te bevestigen en op mij over te brengen; naast die met God en Nederland. Twaalf maandfoto's van de gewone mens Juliana en haar gewone dochtertjes. Die foto's, zo stelde ik mij voor, waren allemaal ten Paleize geschoten tijdens speciale fotosessies op Soestdijk. Na een kleine 70 jaar zijn die banden wel wat losser geworden zal ik maar zeggen, maar diep in het onderbewuste worden ze geconserveerd en ontegenzeggelijk gekoesterd. En hiermee hebben we de eerste vlieg te pakken die ik gisteren ving: het koninklijk Paleis Soestdijk eens op mijn gemak van binnen bezien! Het werd een beetje een desillusie. De gevel doet meer vermoeden dan er is. Op wat museale kamers na een heel gewoon, wat groot uitgevallen, burgermanshuis; het eerste beste franse kasteeltje heeft meer allure.
Toch voor mijn historisch benul best indrukwekkend: in deze kamers speelde "het" zich dus allemaal af. Geboorte eerste kindje, koffers pakken voor de vlucht naar Engeland,Greet Hofmans, den Uyl, Lockheed, ontvangst van koningen en keizers, familieruzies, defilé en bordescènes.....bedenk het maar.
Niet alleen de geest van de Oranjes zweefde nog door gangen en suites: ook die van Maurits Escher, ons eigen wereldberoemde grafisch wonderkind; in de vorm van honderden schetsen, litho's, etsen, tekeningen, houtsnedes, gereedschappen, foto's en brieven.
Nu wil het toeval (bestaat niet, zegt Hans) dat ik op het Baudartius Lyceum kunstgeschiedenis had van een zekere meneer Germans. Deze begenadigde kunstenaar gaf niet alleen tekenles aan mij en Audrey Hepburn, maar hij had ook een kort lijntje naar zijn collega M.C. Escher in Baarn.
Zo kwamen wij op een avond -buitenschools- samen in de aula voor een lezing over en door de heer Escher, grafisch kunstenaar. Het boeide en intrigeerde mij meer dan gemiddeld; ik weet nog precies waar ik zat ± 1956.
En zo ving ik dus mijn tweede vlieg: sweet memories en diepe bewondering voor zo'n combinatie van wiskundig en creatief denken, en dan ook nog uitvoeren!
Als ik eerlijk ben was er nog een derde vlieg: de hereniging met mijn oude vrienden en vriendinnen uit Groningen. Jan en Hanno en Henny en Ietje kregen na ons gezamelijke bezoek aan Soestdijk, alhier een eerlijk herfstmaal voorgeschoteld, in de sfeer van kaarslicht en haardvuur, jachtschotel en een goede bordeaux. De kortenhoefsedijkse keuken deed niet onder voor de soestdijkse. Ik heb hem zelf gezien!
Last but not least: de restjes koude haas bij het ontbijt zijn de volgende dag eigenlijk het vijfde vliegje. Maar nu wordt het erg prive.
Kijk dit is voor de kleine eschertjes onder ons, 't is bijna Sinterklaas.......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten