Citaat (1)

 

 

 

 

 

JOB

 

 

" Enkele jaren geleden beklaagden enkele erudiete cultuurpessimisten zich er in een televisieprogramma over dat de jeugd van tegenwoordig niet meer leest en de grondslagen van onze cultuur en beschaving nog nauwelijks kent, alsmede niet in staat is verwijzingen naar of ontleningen aan de Bijbel in het juiste perspectief te plaatsen. Zo zou de hedendaagse puber volgens wijlen Rudy Kousbroek bij het woord  'Job' eerder aan een vakantiebaantje denken dan aan de gekwelde figuur uit het oude testament, van wie hij, o schande, zelfs nog nooit gehoord heeft. Welnu, in de kringen van kwakzalverijbestrijders wordt zo'n fout echt niet gemaakt maar denkt men bij lezing van dat woord onmiddelijk aan een opgewonden advocaat uit Ridderkerk die te vuur en te zwaard Neerlands chiropractoren verdedigt en vertegenwoordigt: Dames en Heren hier is...... mr Job van Broekhuijze, in medische tuchtzaken advocaat van dubieuze en/of onbevoegde geneeskunstbeoefenaren." *)

 

 

Van zulke teksten kan ik smullen; de lagen die in een paar zinnen verpakt worden vermeen ik alle te kunnen doorgronden, sterker nog, de associaties gaan bij mij van hoog naar laag en van links naar rechts. Dit zijn teksten die ik zelf had willen schrijven als ik alles had geweten van alternatieve genezers, kwakzalvers, de Bijbel, Rudy Kousbroek, hedendaagse vakantiewerkers, rechtspraak en advocatuur. Zelf gooi ik nog wat medisch-cultureel erfgoed in de strijd.

*) citaat uit Ned. Tijdschrift tegen de Kwakzalverij, nr 3; jaargang 123 blz. 13.

 

Zo komen alle job's uiteindelijk bij elkaar, nu nog aan Tamila uitleggen

 

Laatste grap (9)

Op de kortste dag heb je uiteraard de kleinste kans

dat de wereld op die dag vergaat, niet dan?

 

 

 

 Zojuist (21-12-2012, 16:39) ging de zon op z'n vroegst onder op de noordelijke aarde.

 

 

Domme Maya's ?

 

 

 

Het was dus de zonnewende,

vanmorgen kwam 'ie in Kortenhoef op z'n laatst (8:42) dit jaar op;

(dus niet voor het laatst, maar dat konden wij toen nog niet weten)

 

Maar commercieel is de grap gelukt!

 

 

 

 

Koop nog deze week uw Hyundai !

 

Resultaten uit het verleden zijn geen garantie voor de toekomst.....

 

Nee, Maya's zijn niet dom (hoewel....?)

hun kalender is na 144.000 dagen

(394 jaar geleden = 1618 na Christus)

gewoon weer terug bij AF.

Ontvang 100 gulden

en krijg nieuwe kansen!

Zo kunnen wij onze nazaten hier wederom opmerkzaam

op maken in het jaar 2406: weer terug bij AF!!

Hoe eeuwig is deze blogspot???

8 generaties na onze kleinkinderen is een seconde in de eeuwigheid.

 

Lees hier het ware verhaal

 

 

 

 

 

 

Requiem voor een walvis

Nog pas een week geleden gingen

Hanno en ik op excursie naar Texel.

 

 

 

 

De Razende Bol lag in strijklicht op bakboord tijdens de oversteek vanuit den Helder. Tesselaars noemen deze uitgebreide zandplaat "Noorderhaaks". Ook Ecomare bezochten we toen: daar worden o.a. gestrande bruinvissen -dat zijn Noordzeedolfijnen, dus ook walvisjes- in bassins gekoesterd. Puur om onze historische expeditie even op de gevoelige telefoon (Samsung) vast te leggen namen we een frivool spelende bultrug als achtergrond.

 

 

 

 

 

Wie had kunnen vermoeden dat wij (wij van Texel, van Ecomare, van NIOZ, van Rijkswaterstaat, van de R.U. Utrecht, van Naturalis: dus  eigenlijk wij= Tout-Nederland) nu in een spontane Nationale Rouw ondergedompeld zouden zijn door de doodsstrijd van Johannes. Ik opteer voor Johanna, maar dat is niet meer dan een intuïtie. Misschien ingegeven door haar tranen. De redders van Ecomare konden ook hun tranen niet bedwingen: machteloos toezien hoe zo'n prachtig, majestueus zoogdier op eerloze wijze ligt sterven. Onze professor Boekschoten zou dit ongetwijfeld met groot gevoel voor relativering terug brengen tot de natuurlijke Gang-van-Zaken: geen krokodillentranen om een Bultrug. De mensheid heeft pas echt schuld aan het uitmoorden van honderdduizenden walvissen in de afgelopen vier eeuwen: de Hollanders met hun superieure harpoenen voorop. De Japanners tot en met vandaag. Duizend jaar geleden waren er duizend keer meer walvissen dan vandaag; en in een veel grotere soortenrijkdom. Dat is pas onherstelbaar Dom,Dom, dom,dom,dom, etc.

Naturalis, gefeliciteerd met dit nieuwe educatieve skelet. Johanna is uiteindelijk dankzij de NVvVE ingeslapen met behulp van twee veterinaire hoofdmedewerkers van het Dolfinarium.

En hiermee is  interhenkblogspot het snelste nieuwsmedium van Kortenhoef e.o., want Johanna heeft het spuitje 2012-12-14-22:32 gehad en is nu nog  niet in de walvissenhemel, maar als je dit leest wel. (update 15-12: euthanasie mislukt. Op 16 december in de vroege zondagochtend uiteindelijk ingeslapen)

Vaarwel Johanna.

 

Stelling van de dag

 

 

 

 

Voor een duurzame wereld 

is een verkort lijstje

beter dan een verlanglijstje

 

Geschiedenisfilosofie

Nog even over de hovocyclus: Zeeën & Oceanen, dan houd ik er over op.

Voor de kust van de Malediven ligt een drijvende stad. Een Chinese, wel te verstaan. Van de ene op de andere dag verschenen  er 63 jonken aan de horizon. De vier grootste van 3000 ton waren ruim 120 meter lang en 50 meter breed. Deze zgn. schatschepen (Zuivere Harmonie, Eeuwige Rust, Vriendelijke Gelatenheid) hadden een waterverplaatsing van 14.000 ton, staken 8 meter diep. Ze hadden een opbouw van minstens 4 verdiepingen, met hutten en appartementen en negen (9) masten met tonnenzware bamboezeilen. Aan boord waren ruime tuinen voor het kweken van verse groenten. Navigatie met kompas en astronomie. Het klinkt bijna als een futuristische marsexpeditie. Aan het hoofd van deze excercities stond de grote Zheng He. Hij bevoer alle oceanen. (Menzies 2007). Bij toeval ontdekte hij Amerika niet.

 

Het geschiedde in 1414 na Christus, zo'n 600 jaar geleden. Columbus moest zijn ei nog uitvinden, ja hij moest nog geboren worden (1451). Met dat kleine galjoentje daaronder met rode zeiltjes ging hij in 1492 India zoeken maar Amerika vinden.

Aan boord van de Chinese eskaders waren gemiddeld 30.000 mensen. Naast zeelui, navigatoren en de noodzakelijke boeren voeren er ook nog artsen, accountants, tolken, wetenschappers, geestelijken, astrologen, handelaren en kustenaars mee. Alles kochten ze op in India, Arabië en Afrika. Grondstoffen, wilde dieren (giraffen en de neuzen van neushoorns), edelstenen en diamanten, en vele Koreaanse maagden en arabische hengsten. Ze betaalden met porselein, goud en zilver, parfum en zijde. Het is vandaag de dag niet principiëel

anders. Alleen nog een graadje onomkeerbaarder.

De grootste zeevarende tijdgenoten (Hendrik de Zeevaarder) waren vanuit Portugal nog niet verder gekomen dan met een karveel de westkust van Afrika te onderzoeken. Wij, uit Europa - nog denkende dat de wereld plat was en wij het centrum- ontdekten Madeira in 1418!

Dit was Hem: Zheng He

 

 

Toen keizer Yongle stierf (1424) stopte de Chinese overzeese expansies abrupt. China trok zich om onduidelijke redenen terug in een streng isolement. Gelukkig maar, want anders spraken wellicht de Amerika's en/of de hele planeet nú al chinees.

Voor mij was dit nieuws. (Uit: de oceaan anders bekeken, Jan Stel)

 

Met weemoed nam ik deze week afscheid van onze wijze en allrounde  docent "Oceanische ruimte" (maar eigenlijk iedere ruimte: kosmologie, biologie, geologie, evolutie, paleontologie): prof. dr Bert Boekschoten, dit is hem:





 

Requiem voor een poes

 

 

 

 

 

En steeds weer sluit zich de cirkel van leven en dood.

 

Ook voor een poes komt eens het einde, hoewel het spreekwoord anders wil. Jip was al veertien jaar de trouwe huisgenoot in Trus' gezin. Ouder dan Pien. Drie verhuizingen overleefd. Van 3-hoog achter in Amsterdam via eenhoog vóór naar iets met een tuin in het Gooi. Carrièrekat mag je wel zeggen. Vergroeid met de kinderen en hun gewoontes. Alle emoties meegemaakt. Voor een huispoes houd je niks verborgen. Zelf ook de nodige onhebbelijke eigenschappen: tulpen eten en kranten bezetten. Jip was vervlochten met alle doen en denken in het dagelijks leven. Je was je bewust van waar hij was, of hij at en en dat hij dronk. Of er ruzie was in de buurt.

Jip heeft een goed leven gehad als kameraad en huisvriend. Affecties nam hij dankbaar in ontvangst. De laatste weken namen gezondheid en welbevinden zienderogen af. De dierenarts zag het ook niet meer, zodoende. Het is voorbij. Het huis voelt leeg, het afscheid zwaar....




 

 

Met vereende krachten werd Jip's eindbestemming -naast Yesta- voorbereid. Als in de hemel de leeuw en het lam samen liggen zal dat met boxer en kat daar ook wel lukken. Jip hield van bloemen.

 

Dag Jip, misschien loopt er ergens wel een Janneke....