Opa vertelt (13)

Waarom ik geen dominee ben geworden.

Toen ik rond de 15 jaar was had ik een duidelijk beeld waaraan een mogelijk toekomstig beroep moest voldoen: het moest basaal zijn in tijden van oorlog en crisis. Wat er ook zou gebeuren mijn 'vak' moest altijd nodig en nuttig zijn. Mijn vader was mijn voorbeeld: aan molenaars was in de oorlog een grote behoefte! Het ging om brood. Het ging om grondstoffen voor agrarische bedrijven en de voedings- industrie. Dat bleek en bleef van onschatbare waarde. Dat de Duitsers het bedrijf tot de grond toe afbrandden was hun ultieme wraak voor de nederlaag: 'Pas op, als wij weg zijn hebben jullie geen infrastuctuur meer'.

Nu had mijn vader als 'Directeur ener n.v.' wel een sociaal hoge inschaling maar hij was eigenlijk meer werknemer en knecht van de familie-NV die ieder jaar begerig uit keek naar de dividend uitkering. Met name zijn broer Martien die, behalve een gevierd chirurg in Rotterdam, ook grootaandeelhouder van de NV was, zodat verweg het grootste deel van de winst die mijn vader bij elkaar ploeterde in zijn zakken verdween. Hij werkte zich letterlijk dood en verbood mij een zelfde slavernij. Nee, dan maar beter bakker worden. Dat was de andere kant van de graanketen en net zo essentieel. Bovendien had ik de zaak dan aan huis, wat me, gezien de permanente afwezigheid van mijn eigen vader, erg aantrekkelijk leek: tussen de middag met moeder de vrouw een boterhammetje eten en een dutje doen! Mijn moeder vond mijn keuze ongetwijfeld aandoenlijk maar had een hele andere toekomst in petto: ik moest maar naar het Lyceum. Dan zou zich daar wel een nieuw interessegebied aandienen. Nauwelijks waarneembaar duwde ze me via het gymnasium naar een faculteit theologie. Dat ik ß deed was niet zo erg: je kon ook dominee worden als je een extra colloqium grieks en latijn deed; en hebreeuws kon ook later nog. In de familie- en kennissenkring waar het wemelde van de dominees-met-kinderen zag ik wel vrij scherp het verschil in broodbeleg en vakantiebesteding met het gezin van mijn tandarts-oom, die dus ook nog eens de toko aan huis had. Dus...ondanks mijn zondagschool-leiderschap (gecoached door ds Atze Wumkes) en een vertellers-rol bij Westhill en mijn volledige overgave (voorzitter) aan de InterKerkelijkeJeugdwerkgroep -waarmee we de hele Achterhoek bestookten met modernistische bijbelse inzichten (ds Frans Bannink) dacht ik toch eerder aan arts of tandarts. Dan maakte ik de beta opleiding ook beter te gelde. De keuze "God" of de "mammon" was gauw gemaakt. Als boetedoening heb ik veel tijd en inspanning in de Nederlandse Christen Studenten Vereniging gestopt. Ook als voorzittertje. Familie blij. Schoonfamilie blij. Geweldige zeilkampleiding.

Eerlijk gezegd heb ik later weer getwijfeld: was zielenheil niet belangrijker dan materieel gewin? Mijn verloofde bracht verlossing: 'Ik word geen domineesvrouw, punt'. En wees eerlijk, het huis waarin wij nu al 40 jaar wonen is minstens zo fraai als een pittoreske dorpspastorie. Alleen moet je hier zelf het gras maaien...

Dat het uiteindelijk "tandarts" werd is mede ingegeven door een zekere gemakzucht: ik zag in de eerstejaarsbrugklas (tandheelkunde en medicijnen waren het eerste jaar gecombineerd) dat die dokters zo idioot veel anatomie moesten leren en ik vond dat werken met je handen wel zo effectief.

Ook eschatologisch bleek de keuze juist: preekstoelen worden massaal opgeheven en tandartsstoelen komen er steeds meer...

Aforisme (23)

Facebook is als de Bermuda-driehoek: 

je tijd verdwijnt er in en blijft voor altijd zoek.

De vraag rest wel: 'hoe erg is dat?'.

Intussen kruist wel menigeen je pad.

Soms neem je iemand bij de hand

voordat hij kansloos ergens strandt.

Zo'n daad blijft onvergetelijk,

de invloed vaak onmetelijk.

Met ontroering geven wij kennis

Als een donderslag bij heldere hemel daalde het geboortebewijs van mijn moeder in in mijn computer. En wel helemaal uit Utah, Verenigde Staten.

Het emotioneerde en ontroerde mij meer dan ik had verwacht. Ja, die moeder van mij zit heel diep van binnen, in mijn ziel gebeiteld.

Salt Lake City, Utah, is de thuishaven van God's Heiligen der Laatste Dagen zelf. Zij noemen zich Mormonen en geloven dat de familiebanden ook in het Hiernamaals voor eeuwig zijn mits......bezegeld door een mormoonse priester in een Mormoonse Tempel, op de bibelebontse berg. Daartoe heeft de uitverkoren kerk een genealogische tak in het leven geroepen die zich ten doel stelt de Hele Mensheid te ontrafelen en vast te leggen op microfiches en in digitale bestanden. Ook Nederlandse bevolkingsregisters zijn al grotendeels gedigitaliseerd. Alle gegevens liggen opgeslagen in aardbevings-, atoombom- en meteorietinslag vrije bunkers diep onder de rotsen: de Granite Mountain Records Vault.

Hier liggen meer dan een miljard (duizend miljoen) genealogische gegevens van

voormalige aardbewoners, maar ook van nog levende personen. Dat laatste is nogal omstreden maar nog bonter maken ze het door BW-ers (Bekende Wereldbewoners) posthuum te dopen en in te lijven in hun communiteit. Zo werden er plaatsvervangers voor Anne Frank, onze Oranjes en Mahatma Ghandi in een tempel ondergedompeld en derhalve Mormoons verklaard, iets waar ze zelf  bij leven zeker niet voor gekozen zouden hebben.

Nu denk ik dat Grietje van der Schoot (24 maart 1909 - 2 november 1999) daar boven in de hemel wel tegen een stootje kan, maar het zou aardig zijn als ze in Salt Lake City even belden met de erven voor toestemming.

Diep onder de grond ergens in de USA liggen dus o.a. de foliën der Burgelijke Stand van de Gemeente Franeker 1909: nrs 42 t/m 45:

Dat vraagt om verder onderzoek.....Gorssel, Rotterdam, Middelburg? En nu zelf op onderzoek uit! De Mormonen stellen de resultaten van hun noeste arbeid ter beschikking op FamilySearch.

De toekomst ingehaald? (techno)

Het is nu inmiddels wel een beetje zomervakantie natuurlijk, maar anderzijds wil ik de gewaardeerde aandacht van mijn trouwe volgers wel min of meer vasthouden. Nu het weer buiten niet echt meezit komen er toch weer wat interessante futuristische vergezichten. Sommigen onder jullie denken nu al aan woorden als komkommertijd  of kreeftentandarts en eigenlijk denk ik ook zoiets bij het lezen van het opzienbarende, ja revolutionaire bericht over zelf-helende tanden en kiezen. Dit Utopiaanse denken heb ik al vaak in de afgelopen jaren langs zien komen. Maar nu wordt het " nooit meer boren "  vrij technisch onderbouwd. Zou ik dat nog mogen meemaken? Kan Dennis dan nog wel zijn vaste lasten blijven voldoen; de salaris- en pensioenverplichtingen in het bijzonder? Het schijnt dat je vooral door het gebruik (?) van parels je dentitie in optimale conditie kunt houden.

Of je er op moet zuigen, ze moet doorslikken of gewoon onder je kussen moet leggen staat er niet bij:

Vast staat dat de tijden van mijn oude tandarts, oom Evert, mijn voorbeeld en stimulans om tandarts te worden, voor altijd achter ons liggen. Dat is niet erg maar voor Pien zou ik toch met nadruk willen zeggen: de Geschiedenis in al zijn gedaanten vormt het heden maar beïnvloedt zeker ook de toekomst.

Kun je je voorstellen dat begrippen als 'historisch', 'herkenbaar' en 'Nostalgie' voor mij (1942) in dit plaatje samenkomen?

Dit gaat nu toevallig over tandverzorging, maar voor koningen en politiek en kunst en astronomie en Griekse cultuur of Mesopotamische wiskunde geldt dat evenzeer. Onze toekomst is onze geschiedenis. Klopt dat??

De toekomst ingehaald? Live!

De toekomst heeft veel gezichten.

We kunnen die per definitie niet kennen. 

Voor het heden en verleden gelden andere gegevens: die kun je immers beschrijven in termen van 'het is zus-en-zo gebeurd'. Vooral met betrekking tot het verleden (ja, dat begon dus gisteren al) is het erg zinvol zoveel mogelijk op te slaan. Immers: alleen vanuit je verleden kun je je heden begrijpen en je toekomst bevroeden.

Zo rond 2007 -onze kleinzoon Stijn was vijf jaar- bekroop mij het gevoel dat zijn, toen der tijd ultieme, wens om astronaut te worden, wel eens bloedserieus zou kunnen zijn. Zodoende begon ik de dvd-serie " het Heelal" van Discovery Channel te verzamelen. Je wist maar nooit...en je kunt niet vroeg genoeg beginnen. Veertien delen scoorde ik bij CW '76. Zodoende zaten wij tweetjes op 14 januari 2008 samen in de rolstoel naar de eerste aflevering te kijken, getiteld "Mensen in de ruimte". Sindsdien waren Stijn en ik, ook samen met zijn broertje Julius, overal te vinden waar wat over NASA en ESA en lucht -en ruimtevaart te ontdekken viel. Bij diverse gelegenheden, waaronder naschoolse opvang te Kortenhoef, ziekte- en regenachtige vakantiedagen bij opa & oma, draaiden we de geheimen van "Het Heelal" samen af. Eigenlijk kunnen we zeggen dat we volleerde amateur-astronomen zijn. Planeten en manen en zonnen en melkwegstelsels, ze hebben weinig geheimen voor ons. Vanmiddag namen we de allerlaatste opnamen van de Hubble-telescoop door.......het was de veertiende dvd.......was het de laatste keer dat we zo intensief samen met de kosmologie bezig waren?

Stijn gaat na de vakantie naar het Comenius Atheneum, dan kom je niet meer zo makkelijk onbevangen na school naar je grootouderlijk huis. Hoewel de afstand tussen school en Kortenhoef misschien niet veel groter is dan die tot het ouderlijk huis?

En vanavond kwam het bericht door dat het International Space Station nu met diverse webcams is uitgerust en wij, eenvoudige stervelingen, net zo makkelijk meekijken met die rondjes 'AARDE' als André Kuipers. Stijn's grote rolmodel; hoewel, ook Wubbo Ockels maakte indruk.

Ik wil maar zeggen: de toekomst dendert over ons heen! 's Middags zit je nog (naar) opgenomen en gedateerde opnames te kijken en op de avond van 9 mei 2014  sluit je je device -bv een smartphone- aan op het ISS- live:

Kijk mee met het ISS nu en hier  : als je pech hebt zit het ISS aan de nachtkant van onze planeet. Als je geluk hebt zie je onze Planeet Aarde langzaam onder de camera wegglijden:

Ik wil maar zeggen dat de toekomst eigenlijk gisteren begon en ik het verleden pas morgen kan begrijpen. Ik wil nog heel graag je lancering meemaken Stijn!

Gotspe

Als je altijd al wilde begrijpen wat een 'gotspe' is heb ik hier het ultieme voorbeeld van dit typisch jiddische begrip:

In de waanzin van de razzia's en het samendrijven van Joodse Amsterdammers in de Hollandse Schouwburg - Plantage Middenlaan 24 - teneinde ze per openbaar vervoer via Westerbork aan de crematieovens van Oost Duitsland en Polen aan te leveren, had het Duitse Gezag (in 1942 - 1944) een buitengemeen interessant selectie-criterium: als je als Jood

( groot en vooral klein) aan een besmettelijke ziekte leed mocht je niet op transport; immers dan zou je je medereizigers kunnen besmetten en dan zouden zij ziek kunnen worden vóór ze gezond-en-wel vergast moesten worden.

Quote Couthino!

Nooit te jong om te leren

Kleinzoon van 8 heeft kennelijk nog nooit mijn wereldontvanger opgemerkt.

Omdat de Ziggokabel een 100% black out had deze week had ik mijn batterijradiootje tevoorschijn gehaald om het wereldnieuws niet te missen. Het apparaat lag achteloos op tafel:

Julius: Opa? Wat is dit nu weer.

Henk : Dat is een Radio, Julius. 

J. : een rádio?

H.: ja, een Wereldontvanger op batterijen.

J. : wat kun je daar dan mee?

H.: nou, bij voorbeeld naar de Wereldomroep luisteren als je in Nieuw Guinea zit, of naar het weerbericht voor zeelieden luisteren in Turkije of St. Lucia. 

De  Wereldomroep bestaat niet meer en Nieuw Guinea ook niet.  

Maar je kon ook in Portugal naar de VPRO luisteren enzo.

J. : dat doe je toch gewoon met je iphone.

H.: ja, maar er was eens een tijd dat die nog niet bestond...

Tot mijn verrassing liet hij het hierbij, we hebben niet geëxperimenteerd met al die banden en golflengten. Moet ik hem toch nog eens laten horen: daar kan geen iphone aan tippen!