Grap 2013 (13)

Dit is onze kleinnoot :

Hij / zij is in zekere zin het kleinkind van de oorspronkelijke notenboom die vlak voor onze verhuizing naar deze tuin in 1975 vrijwel bij de grond was afgezaagd.

Een piepklein notenzijlootje groeide uit de stronk. Het notenlootje gaf geen schaduw dus wij projecteerden daar de kinderzandbak onder. Dat zou je nu dus nooit meer willen doen; zo groot en schaduwrijk is de huidige notendrager inmiddels wel dat ook dakkapellen en dakgoten gangbare opvangplaatsen van onze overvloedige notenoogst zijn geworden. Slechts sporadisch krijgt een gevallen walnoot de kans te doen waarvoor ie bedoeld is in zijn evolutionaire bestaan: uitgroeien tot een notenkiemplantje. Het exemplaar op de foto had het al tot twee vertakkingen gebracht toen ik hen /haar (noten zijn tweehuizig, dus ze zijn hem en haar tegelijk, maar geen hermafrodiet) bijna in de grasmaaier had. "STOP" riep iets instinctief in mij. Ik groef het sprietje uit en potte het op. Pas later kwam de kwekeling op de huidige plaats te staan; waar vroeger het peertje stond waaronder wij 's zomers onze portable TV zetten om naar Wimbledon te liggen kijken. Dat zal zeker onze Hans iets zeggen. De peer is niet meer. Jarenlang stond er steeds een stukje kippengaas om de jonge loot, met name omdat Nouka de -voor een carnivoor onverklaarbare- neiging had aan de Bast te kabbelen. Vorig jaar vormden zich twee nootjes aan deze autodidactische walnoot! Vanaf nu doet ie echt mee in het oogstfeest: opbrengst pakweg 36 stuks. De generatiegolflengte voor bomen is beduidend langer dan die voor mensenkinderen. Wat een speciaal voorrecht, na ruim twintig jaar koesteren, een nieuwe generatie geslachtsrijpe opvolging van de OERboom te mogen verwelkomen. Nog enkele jaren volhouden kleinnotenboompje en dan roept Dineke: 'de bijl aan die wortel!' want dan gaat ie weer die beruchte schaduw geven waar onze bloemenperken niet van gediend zijn.

Vandaag oogsten wij vele kilo's. Wij delen dit graag met echte liefhebbers:

Aforisme (20)

Hoofdpijn zit altijd tussen de oren.

Eigenlijk valt hier niets op af te dingen. Hoofdpijn is een sterk onderschat en wijd verbreid probleem: het kan variëren van licht ontregelend tot totaal verlammend in de sociale context van het slachtoffer.

Je hebt hoofdpijnen in soorten en maten. Onschuldig of chronisch of maligne. Dat gaat dus over resp. een dag, een week of langer.

Er zijn ook categorieën. Migraine en spanningshoofdpijn en clusterhoofdpijn en menstruatiehoofdpijn en ook: middelafhankelijke hoofdpijn. En die middelen zijn o.a. koffie, alcohol en chocolade als meest voorkomend. En -geheel onverwacht- als bijproduct van Tamila's ramadan.

Grap 2013 (12)

Waarin een klein land groot bleek te zijn.

Maar eenmaal ingedaald bij het volk dat wij op een magistrale wijze goud hadden behaald tijdens de O.S. op het turnen en na het aanhoren van ons Volkslied over de Koning van Spanje kwamen de relativerende grappen los: Londen's organisatie  kon het Wilhelmus niet vinden want Epke was zonder land.

 (bron: Next volley Dordrecht)

Maar onze waterkeringen , we noemen ze Deltawerken, zijn tijdig op zeespiegelstijgingshoogte gebracht. Vrees niet Zonderland, ook het WK-turnen kun je aan in Antwerpen, de Hedwigepolder staat nog steeds niet onder water.

(naschrift 13 oktober: hij kòn het!!)



Geheime complotten (1)

Tijdens mijn denkzame leven ben ik zelden te betrappen geweest op gevoeligheid voor samenzweringstheoriën.

Mij schiet direct één uitzondering (jeugdzonde) te binnen: in 1970 werd ik geobsedeerd door de boektitel: 'Waren de Goden kosmonauten?'

van ene Erich von Däniken, en het behelsde een theorie over het brengen van leven op aarde door buitenaardse wezens; het was een meeslepend verhaal over het vervangen van de bijbelse God als Schepper van het AL door iets Aliëens en het was niet in tegenspraak met Darwin's gedachtengoed, want die moest toch ook ergens mee beginnen!  Ik leende het boek vlak na de eerste verjaardag van Truska (schrijfster, 1970) uit aan Menno van der Schaar, makelaar in onroerende goederen te Hilversum. Ik heb het nooit meer teruggezien. Is dat erg? Ja, ergens wel....juist vanwege dat metafysische complottengevoel, dat ik nu moet missen. Ik heb me er inmiddels bij neergelegd.  Het  werkje ligt nu bij de Slegte en staat 3e hands op marktplaats.

Goed, dan blijven wij dus stevig met beide benen op de grond staan. Ook de Stichting Skepsis heeft recentelijk nog een jaarcongres gewijd aan 'Complotten'. Ongeloof overheerst als je 'gelovigen' hoort over en volgt in hun absurdistische Overtuigingen; eerder amusant dan bedreigend.

Maar nu is er een buitengewoon plausibele samenzwering als hypothese gepubliceerd.

zie hier: "Syria-chemical-weapons"

In de Iran / Irak - oorlog heeft Saddam op grote schaal gifgas tegen zijn eigen volk gebruikt. Hallabja 1988 / Koerden / 7000 doden / sarin.

Al jaren zoemt er een theorie rond (onderbouwd door diverse journalistieke bronnen; begrijpelijkerwijs hullen alle geheime diensten zich in een veelzeggend stilzwijgen) die er op neerkomt dat in 2003 de 'massa-vernietigingswapens' die als aanleiding van de Irak-oorlog werden opgevoerd door Colin Powell, in hoog tempo, in nachtelijke transporten i.e. duizenden vrachtcontainers via onofficiële routes van Saddam naar Assad zijn vervoerd. Syrië kreeg ze helemaal voor niets. Helaas voor Saddam geloofde -dus terecht- niemand dat hij geen chemische oorlog kon voeren. Maar toen hij onder de voet werd gelopen en men ging op zoek naar die ABC-granaten, bleken de opslagplekken: LEEG!!

Is het vergezocht nu 'één en één = twee' te denken en te veronderstellen dat die basale aanleiding tot de 'Irakoorlog' in 2003 juist nu weer opduikt in Syrië tijdens het meest ingewikkelde gewapende conflict in de moderne geschiedenis (Assad vs Soennieten vs Sjiieten vs Alawieten vs Al Qaida vs Al Nusra vs het Westen vs Iran vs Israël) als ultiem vernietigingsmedium d.d. 2013 voor alle partijen? Ben ik transparant genoeg?

Het lijkt politiek niet opportuun hier ruchtbaarheid aan te geven. De Israëlische veiligheidsdienst Shin Bet heeft de dossiers veiliggesteld. En de betreffende chemische componenten voor de  wapens zijn vrijwel zonder uitzondering geleverd door Europese fabrikanten; Duitsland is van oudsher expert, maar de heer Frans van Anraat uit Nederland heeft het ook geen windeieren gelegd. Inmiddels zit  hij nu 'binnen' en moet slachtoffers en nabestaanden een schadevergoeding betalen.

Afgelopen week hoorde ik Bertus Hendriks van 'Clingendaal' zeggen, geconfronteerd met deze these, dat hij hier nog nooit van gehoord had. Bertus is selectief, zullen we maar zeggen. Hij weet een boel maar zegt een beetje.

Niet chemisch, wel modern, maar meer arbeidsintensief in de Islamistische werkelijkheid; dit is de omslachtige manier om je tegenstander te elimineren. Als dit geen topcomplot is dan weet ik het niet!   Maar misschien ben ik de enige? 



HOVO

Hogere Opleiding Voor Opa's en/of Oma's

In den beginne dacht ik dat Hovo zoiets was als: een prettige kennismaking met allerlei feiten, gedachten  en meningen die je tijdens je drukke werkzame leven als kostwinner of gezinsmanager geheel of gedeeltelijk gemist hebt maar liever niet gemist had. Kortom een soort inhaalcursussen voor de hogeropgeleide AOW-er.
Je hebt ook speciale verzekeringen voor die lui:


en natuurlijk die hoger opgeleide e-matchers, durft u het aan??

En wat dacht je van Opleidingen voor Hoger Opgeleiden? Het wemelt er van maar er kan kennelijk nog meer bij. Hoe Hoog wil je eindigen?
Zijn wij -hoger opgeleiden- een aparte mensensoort geworden? Voor de wat oudere hoger opgeleide kan de massaliteit  aan keuzes al helemaal niet meer op. HOVO's schieten als paddestoelen uit de grond in deze tijd van het jaar. Business!

Er zijn literaire en historische leergangen, filosofische, theologische, musicologische en vooral heel veel kunstgeschiedenissen. Kortom, het  alpha-gehalte is hoog: retrospectie, leuk en leerzaam zonder twijfel. Liever haal ik de gemiste ontwikkelingen in de ß-wereld in. Zinvol en verdiepend . Vorig jaar had ik Prof. dr. Gert Boekschoten als docent: een terugblik van 13 miljard jaar geologie tot en met  vandaag. Stof voor jaren om over na te denken en te lezen. En dat blijf je ook doen na zo'n inspirerende visie. ('De ontdekking van de aarde' is een aanrader.)
Dit keer schreef ik, op goed geluk, in voor "Fysica van het kleinste". Klinkt vertederend, toch?

Zo kwam ik dus afgelopen donderdag als 2e jaars, gepokt en gemazeld, de VU binnen gestruind. Verdieping 8! Collegezaal vol vriendelijke vrouwen plus mijn oude notaris George D. op de eerste rij! We begroetten elkaar hartelijk. Ik nam de reader van de stapel maar de titelpagina bracht mij in verwarring: Gaan wij het hier hebben over de fysica van kleine deeltjes? Ik zag prachtige wulpse vrouwelijke Rubensfiguren op het kaft........?
Nee dus; door de tijdelijke verbouwingsactiviteiten bleken alle zaalnummers afgedekt althans bijkans onvindbaar. Op zoek naar zaaltje 05! Da's andere koek. Daar zit een kloon van mijn Sterrenavond-publiek in het ATC: 80 heren en een dame.  Ach! Hadden wij op een afdelingsavond in het Gooi zo'n bomvolle zaal.     
Een Reader vol wiskunde en symbolen die verder gaan dan E=mc².
Onze inleider annex hoogleraar is prof. dr. Johannes F.J. van den Brand. Hij heeft zowel de uitstraling als de tongval van een buitengewoon gezellige Brabander die ons de komende weken in een spel van hoor en wederhoor spelenderwijs zal laten kennismaken met spinnende fermionen en van kleur verschietende baryonen. Die ons gaat laten voelen dat de zwartegat-fysica precies het tegenovergestelde is van de big-bang expansie; namelijk het laten verdwijnen van massa en ruimte en tijd. Annihilatie en singulariteit. Maar dan begint hij echt ('dit is even proeven van de materie, later gaan we er wel echt op in') en dat slurpt hersenenergie. Hadden we aan gymnasiumwiskunde genoeg? Die van 60 jaar geleden of van vandaag?  Troostend zegt onze kindervriend: het zal je wel duizelen aan het eind, maar dat is normaal.

Ik heb nu een weekendje zelfstudie achter de rug (Wikipedia in de aanslag) en inderdaad het duizelt. Gelukkig ik ben normaal. Hoe lang nog? Ik houd je op de hoogte. Je moet als hoger opgeleide wel op je tenen lopen. Ach, was ik maar wat lager opgeleid...; maar gelukkig heb ik  JW nog achter de hand.

Grap 2013 (11)

Er ligt een reuzengrote tandenborstel in de vensterbank bij de tandarts.

 

 

Het kleine meisje dat net in de behandelstoel is geklommen vraagt verbaasd wie daar wel mee gepoetst moet worden. Als de tandarts uitlegt dat er iedere vrijdag een nijlpaard van Artis in de praktijk komt om daarmee zijn tanden te laten poetsen, beginnen haar oogjes te glimmen. Na de controle pakt ze haar vaders hand en huppelt met hem naar de balie om daar een afspraak voor de volgende keer te maken.

 

 

Aangekomen bij de balie geeft ze haar vader zacht een schopje tegen zijn benen........"Wel op vrijdag afspreken hoor!"

 

 

(met dank aan Hans van Zijp, tandarts)

 

Naschrift: als dat kleine meisje wist wat ik weet over nijlpaarden zou ze de vrijdag zeker niet kiezen!

 



Herinneringen aan een Zomer

Een zomer die geschiedenis schreef.
(Ik betwijfel of een zomer dit soort activiteiten kan ontwikkelen, maar ik wil voorkomen dat de indruk ontstaat dat ik geschiedenis schreef., ik schrijf die alleen op)

 

 

Thuisgekomen van onze omzwervingen en avonturen van juli tot september, blik ik achter een raam waardoor ik buiten regen zie druilen, terug op een bewogen zomer; die begon na het vorige blogje van 7 juli j.l. waarin ik mijn zorg om de blogspotplaatjes uitsprak. Welaan, de laatste plaatjes zijn er nog. De oude zijn niet stiekem per kaboutertje teruggeplaatst. Maar ik geloof ook niet in sprookjes.

Wat er echter echt niet meer is zijn alle foto's van deze zomer die wij zelf maakten met de camera. Wel zijn er nog enkele kiekjes op de Galaxy, maar da's niet echt een  fototoestel. In de in Stockholm uit onze auto gestolen tas zat o.a. onze Canoncompact Ixus  met naar schatting zo'n 450 foto's, waaronder enkele unica van Hans aan en Selma in de Oostzee. Ontroostbaar toen ik me dat realiseerde. Deze brute beroving vond plaats op Dineke's verjaardag in het front van het Koninklijk Paleis op Gamla Stan. Inmiddels is de materiele schade grotendeels hersteld, het mentale litteken blijft. Toch nog een gelukje dat onze telefoons tegenwoordig ook kunnen kieken! Want wat was ik trots op Ellis' eerste zelfstandig ontworpen en met doorzettingsvermogen uitgevoerde meccanoproject.........en het werkt echt!

 

 

 

Voor instant vervanging van het (o.a.) ook gestolen paspoort moesten we wel naar een heuse fotostudio in Stockholm, en vervolgens op een holletje bergafwaarts naar het rijk getooide historische Ambassadegebouw van ons Koninkrijk  om een LP-tje op te halen. Ik wist het ook niet maar dat is jargon van diplomatieke medewerkers (v) voor een Laisser Passer: een tijdelijk, met de handgeschreven, hulppaspoortje.

 

 

Zodoende konden wij alsnog tijdig het bevriende Koninkrijk der Zweden verlaten.

 

 

 

En bij thuiskomst troffen wij weer een verassing: de Nederlandse takjes van het gezin hadden in het geheim een opberg- en bewaardoos gefröbeld geheel bedekt met eigen getekende, geknipte en gefotografeerde herinneringen aan onze gezamenlijke week in ons Zomerhuis-met-zwembad te Roquefort-les-Pins in de Provence, t.g.v. 'Mam 70',

en zo werd het gemis aan eigen fotomateriaal van die happyfamilyhappening in één klap goedgemaakt. Maar dat wisten de makers van dit fraais nog niet toen ze het maakten.

Rest nog de verloren impressies van onze dierbare verblijven bij de Blijleventjes en de van de Ven-Jantzentjes. Die slaan we voorlopig op in het oudere brein (last in first out). Maar ja, zó maak je natuurlijk geen Jaarboek 2013.

Toch is 'uit onderzoek gebleken' dat wij later in de eindfase helemaal zullen opbloeien als we de fotoboeken van vroeger met kinderen en kleinkinderen, of hulpverleners doorbladeren, nalopen, duiden. Het vertelt een verhaal dat we dan misschien niet meer kunnen verwoorden maar met een glimlach herkennen. Dat willen we niet missen, dus ik zal Dick eens om die champagne-foto's vragen. Zóóó decadent, fantastisch!