Er was eens................een sprookje.
Een beknopt reisverslag 6 - 13 aug. 2017
We wisselden tijdig van week 31 (2017) naar week 32!!
Een niet onbelangrijk detail i.v.m. de onberekenbare meteorologische omstandigheden. Deze nieuwe week bleek ons een uitzonderlijk hogedrukgebied te bieden met dito zon, temperatuur en bries.
Licht, fruitig en fris.
Wij (alle Bast-Bavinck-types) begaven ons via verschillende aanrijdroutes en tijdlijnen naar de beloftevolle maar ons geheel onbekende plek op deze planeet: 57°28' 39.09"N 18°08' 29.58"O; door de oude Vikingen ooit benoemd als Gutebyvägen 73 ergens op een rots in de Oostzee: Tofta, Gotland, Zweden. Heldhaftig verdedigd tegen de Russen. We zagen metterdaad enige gewapende pelotons Zweedse beroeps' in de velden en een heuse tank op de Strandweg. Goed gevoel.
Maar de overheersende indruk die dit verblijf bij ons achterliet is van een andere orde van vrede.
De vrede van het als vanzelfsprekende samenspel van alle 17 onderdelen van een soepel functionerende familiemachine. Niet strakke afspraken vooraf maar zich spontaan ontrollende scenario's vormden de achtergrond van dagprogramma's die ter plekke ontstonden. In wisselende samenstellingen werden er tot ieders tevredenheid activiteiten ondernomen, of juist niet.
Het zonnige zwoele zwembad bleek een poel van saamhorigheid: slechts voor Michieltje en Ossian bleef de toegang beperkt: vleugeltjes of niks.
Op het terrein zelf kon je je al compleet amuseren met tafel- of ècht voetbal; lezen, zonnen, dutten en/of I-padden.
Er was een bar- / badhuisje, van alle gemakken voorzien, incl. een CD-verzameling waar menig jongeling z'n vingers bij aflikte; ook 's avonds geopend tot na middernacht. Er waren barbecues en zitjes en douches voor iedereen.
En de zon scheen.
Als je des ochtends uit een van de vele slaapvertrekken naar buiten schuifelde waren daar al nòg vroegere vogels met gebakken eieren of toast met hagelslag of yoghurt met cruesli en jus d'orange in de weer; een kwestie van do-it-yourself en aanschuiven.
De mogelijkheden voor de verdere dagbesteding waren vrijwel onuitputtelijk. Maar een mens moet keuzes maken. Zo kozen sommigen er voor gewoon niets te doen. Anderen begonnen de dag met dapper baantjes trekken in het bad.
Alweer een wéék geleden?
De gedroomde harmonie werd tot gestolde werkelijkheid. Of nee, het waren de momenten van een ongrijpbare fantasie die je heel even kon aanraken en voelen en ruiken! Ja, je kon ze zelfs een beetje fotograferen....
Dús we hebben echte foto's als herinnering aan een vervulde belofte van 50 jaar trouw.
Trouw aan elkaar, trouw aan een ideaal, trouw aan ons zelf.
Zeventien maal dank voor het samen maken van de ultieme Utopie.
Moge de euforie nog even voort duren, of liever nog, bij het zien van de plaatjes weer oproepbaar blijken......
Maar de overheersende indruk die dit verblijf bij ons achterliet is van een andere orde van vrede.
De vrede van het als vanzelfsprekende samenspel van alle 17 onderdelen van een soepel functionerende familiemachine. Niet strakke afspraken vooraf maar zich spontaan ontrollende scenario's vormden de achtergrond van dagprogramma's die ter plekke ontstonden. In wisselende samenstellingen werden er tot ieders tevredenheid activiteiten ondernomen, of juist niet.
Het zonnige zwoele zwembad bleek een poel van saamhorigheid: slechts voor Michieltje en Ossian bleef de toegang beperkt: vleugeltjes of niks.
Op het terrein zelf kon je je al compleet amuseren met tafel- of ècht voetbal; lezen, zonnen, dutten en/of I-padden.
Er was een bar- / badhuisje, van alle gemakken voorzien, incl. een CD-verzameling waar menig jongeling z'n vingers bij aflikte; ook 's avonds geopend tot na middernacht. Er waren barbecues en zitjes en douches voor iedereen.
En de zon scheen.
Als je des ochtends uit een van de vele slaapvertrekken naar buiten schuifelde waren daar al nòg vroegere vogels met gebakken eieren of toast met hagelslag of yoghurt met cruesli en jus d'orange in de weer; een kwestie van do-it-yourself en aanschuiven.
De mogelijkheden voor de verdere dagbesteding waren vrijwel onuitputtelijk. Maar een mens moet keuzes maken. Zo kozen sommigen er voor gewoon niets te doen. Anderen begonnen de dag met dapper baantjes trekken in het bad.
Alweer een wéék geleden?
De gedroomde harmonie werd tot gestolde werkelijkheid. Of nee, het waren de momenten van een ongrijpbare fantasie die je heel even kon aanraken en voelen en ruiken! Ja, je kon ze zelfs een beetje fotograferen....
Dús we hebben echte foto's als herinnering aan een vervulde belofte van 50 jaar trouw.
Trouw aan elkaar, trouw aan een ideaal, trouw aan ons zelf.
Zeventien maal dank voor het samen maken van de ultieme Utopie.
Moge de euforie nog even voort duren, of liever nog, bij het zien van de plaatjes weer oproepbaar blijken......
