DAGELIJKS LEVEN is natuurlijk een relatief begrip: wat is dágelijks? Wie leven dat leven? Wat zou je "leven" durven noemen? een schooldag? een werkdag? een ziekenhuisdag? een dag koeienmelken? een dag schuilen voor knutten? Voor de afbakening van het hier bedoelde begrip volstaat te focussen op een ouder echtpaar, kinderen de deur uit (kleinkinderen via de achterdeur er soms weer in), geen huisdieren meer om voor te zorgen. 2 soepele unisex-e-bikes op fietsrek achterop Volvo, AOW met vakantiegeld è
n een AP-tje (aanvullend pensioen). Vrijheid, blijheid en de onvermijdelijke leeftijdgebonden ongemakken. Gerede kans dat mijn liefste ega -óók 65+- griezelt van deze typering, laat staan dat ze zich er in herkent! Deze types kom je op zonnige dagen werkelijk overal op toeristische fietsroutes, terrassen en bloemkwekerijen te
gen. Dat doen wíj dus helemaal niet dagelijks. Maar vorige week drong de zucht naar zoiets zich onweerstaanbaar op: "Hotel Montferland...?... goede morgen, hebt u nog een 2-persoonskamer vrij voor drie nachten? ............natuurlijk meneer". Kijk dat is nu het leuke van een crisis: te kust en te keur! Wie had dat kunnen vermoeden een dag vóór Hemelvaart? Geen seconde spijt: Montferland is f.a.n.t.a.s.t.i.s.c.h. Je hoeft dus niet naar Zwitserland om een ècht Zwitserlevengevoel te krijgen. In Zeddam krijg je er de bergen en het water gratis bij: Hoch Elten en Rijn, dat water komt rechtstreeks uit Bazel. Maar wij genoten 's avonds van de Rhône en de Loire, gebotteld. En dan filosoferen wij er op los, óók leeftijdgebonden. Hans en Truska hadden beelden bij een omoe-viering op deze locatie, Marlijn is nog even zoekend naar reminicenties met deze confrontatie.
n een AP-tje (aanvullend pensioen). Vrijheid, blijheid en de onvermijdelijke leeftijdgebonden ongemakken. Gerede kans dat mijn liefste ega -óók 65+- griezelt van deze typering, laat staan dat ze zich er in herkent! Deze types kom je op zonnige dagen werkelijk overal op toeristische fietsroutes, terrassen en bloemkwekerijen te
gen. Dat doen wíj dus helemaal niet dagelijks. Maar vorige week drong de zucht naar zoiets zich onweerstaanbaar op: "Hotel Montferland...?... goede morgen, hebt u nog een 2-persoonskamer vrij voor drie nachten? ............natuurlijk meneer". Kijk dat is nu het leuke van een crisis: te kust en te keur! Wie had dat kunnen vermoeden een dag vóór Hemelvaart? Geen seconde spijt: Montferland is f.a.n.t.a.s.t.i.s.c.h. Je hoeft dus niet naar Zwitserland om een ècht Zwitserlevengevoel te krijgen. In Zeddam krijg je er de bergen en het water gratis bij: Hoch Elten en Rijn, dat water komt rechtstreeks uit Bazel. Maar wij genoten 's avonds van de Rhône en de Loire, gebotteld. En dan filosoferen wij er op los, óók leeftijdgebonden. Hans en Truska hadden beelden bij een omoe-viering op deze locatie, Marlijn is nog even zoekend naar reminicenties met deze confrontatie.
Het moeilijke van herinneren is: wie herinnert het zich het eerst!! Die wint, want de ander herinnert zich slechts de herinnering van de winnende partij. Tenzij je kunt bewijzen dat je het je eerder herinnerde. Dat is bloedlink, want de ander herinnerde zich jóuw herinnering nu juist haarscherp. Wie kwam er nu toch op MONTFERLAND??? Antwoord: mijn moeder. Maar ik wens iedereen toe er ook eens op te komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten