Kronkel 12

DE VAKANTIE gaat nooit voorbij; niet omdat ik nu met Pensioen ben, maar omdat er van zo'n periode altijd "iets": een sfeer...., beelden...., geuren..... blijvend in onze grijze brij gaat vastzitten. Het reces is dus nu voorbij. Aan het werk! Maar wat blijft is dit:

Boven de boomgrens zijn we, er lijkt niemand te zijn; op een ezel en een muildier na, bij een oude caravan die wacht tot zijn baasje komt skiën -er zijn roestige skiliften. 2000 meter! Kaal? Nee, alpine roosjes. We klauteren (ja! ik ook) langs een geitenpaadje omhoog.

Top of the world. Zon en koel. Campanula plukken we, achillea, thijm.

Er is een orchidee. We zien potentila, anjertjes, geum en primula veris.

Het ruikt naar gedroogde geitenmest en kruiden, thijm? Bezwangerd van frisheid.

Staat er ook een Edelweiss? De man roept "Grüss Gott"! Wáár zijn we in hemels

naam? Tracië, Macedonië. Grieks of Bulgaars? Universeel roepen we "Grüss Gott". Zo'n blauw

berggentiaantje. De geest is uit de fles.

Het vakantiegevoel explodeert. De foto heeft geur gekregen, voor altijd.