Voor mij was het de eenenzestigste herfstvakantie van mijn leven. De eerste heetten overigens aardappelrooivakanties, en dat deden we dan ook. B.v. om geld te verdienen voor het schoolfonds.
Ook ging ik eens met mijn vader (!) naar Burgers' in Arnhem. Dat heugt mij nog zeer: ik werd gebeten door een goedaardig uitziend aapje dat ik wilde aaien. Zij wou dat niet. Ik moest naar de EHBO.
Herinneringen aan pijn, bloed en veel jodium. Het litteken zit nog duidelijk op mijn rechter middelvinger. Dit jaar met een nieuwe generatie herfstvakantievierders weer terug naar Burgers' : aankondigingen in het Engels vallen op: Bush, Zoo, Ocean, Desert, Rimba. Voertaal ½ Saksisch- ½ Duits en een beetje Westers. Zelden zulke bijzondere presentaties van zoveel bijzondere schepselen bij elkaar gezien: ieder in een eigen, natuurlijke biotoop. Van grotkrekels tot woestijnvarkens en van reuzenrog tot netpyton. En een blinde zalm in een heuse druipsteengrot. Wat te denken van een zwangere reuzenhaai. De aaibare aapjes kunnen ni
et meer bij kindervingertjes. Kosten noch moeite waren de presentatoren teveel. Voor een grootouderfamilie Doorsnee was het voor één dag wel wat veel. Dus keuzes maken, liefst niet democratisch, anders kost het teveel vergadertijd, ha,ha. Zeer voldaan (via het leed dat file heet) weer rond de open haard. "Oma, ben je moe?" sprak Julius na zijn tukje van Arnhem tot en met Kortenhoef! Oma: "ja, een beetje wel; wat vond jij het leukste?" "Nou, die schoenen met de theepot" Hoe komt de schat er op?? Nou, waarschijnlijk maakten de stille getuigen, zoals "schoenen", in het verlaten woestijnkampement diepe indruk. De reiziger was door de beet van deze gifslang bezweken.........
FOTO: P.M. Verver copyright 2009
Geen opmerkingen:
Een reactie posten