Aforisme (17)in kleur

Nu volgt de grote truc: houdt een pen, potlood of lineaaltje precies op de scheidslijn tussen de verschillende tinten groen en laat je verrassen door het effect: het verschil smelt als sneeuw voor de zon. Dit heet Illusie, ook voor de gevorderden onder ons. Ik verloot een klein prijsje onder de goede oplossers. De Ververtjes zijn buiten mededinging, omdat Stijn het al dóór had. Succes.

Kronkel (22)

TUSSEN KUNST EN KITSCH is een veel bekeken TV pro- gramma in huize Interhenk. Ook doen wij belangeloos, ik mag wel zeggen vruchteloos, mee aan de postcodeloterij. Vooral om anbi's (algemeen nut beogende instellingen!!) te ondersteunen. Maar ook een beetje om niet geheel met lege handen te staan als bij de Buren "de miljoenenmegakanjer" zou vallen. Trouwe logé's en bezoekers van ons onderkomen kennen onze omvangrijke kunstcollectie natuurlijk, maar slechts een

enkeling kwam in de catacomben, die wij kelder noemen, waar een klein bruin werkje in stock lag, hing, stond, al naar gelang we de oude rommel weer eens ietsje herschikten. Kinders en kleinkinders viel het nauwelijks op. Menigeen vroeg zich af waarom we dat "potje met blauw flesje" bewaarden. Ik wist dat ook niet precies. Onze vriend Peter (nee, die andere, van Galerie Leen) had onlangs wat particuliere schilderkunst van de "Noordelijke Realisten" -uit de buurt van Garmerwolde- in de aanbieding. Besmuikt haalde ik bijgaand werkje, een jeugdzonde van ene Matthijs Röling, uit de boodschappentas en vroeg langs mijn neus weg: "wil je hier eens naar kijken?" Zijn ogen rolden uit zijn kassen en zijn standaard blozende wangen namen een oneigenlijke pimpelpaarse kleur aan. Hij herstelde zich wondersnel en stelde voor: "zal ik het voor je verkopen....50-50?" . Ja, doe maar; en wat gaat het doen, was mijn wedervraag. Nou 8.000 eurootjes dacht hij. Bingo, het ding was een kleinigheidje dat ik als dank kreeg van ene Lourens (Bosch, van het pianoconcert voor saxofoon) uit het atelier van de toen 20-jarige Matthijs R. Dat zijn toch grappige zondagmiddagbezoekjes aan galerietjes. Nu nog afwachten welke Rölingverzamelaar zich meldt met gevulde beurs. Je moet natuurlijk wel een topzware liefhebber zijn. Inmiddels heeft Peter het piepkleine 30x35 schilderijtje laten schoonmaken en inlijsten en hangt het in zijn winkel. Ons centrale pronkstuk: "drie wilde dames in Rue St Denis, Paris" van Jan Rijlaarsdam schaften wij aan voor minder dan een kwart......welke van de twee is nu het lot uit de loterij??

Evolutie (22)

24 maart 2010 zou ze honderdéén zijn geworden, mijn moeder; overgrootmoeder van Selma! Het is niet zo ver gekomen, maar het hàd gekund. Wie hadden we op de traditionele familiereünie nog kunnen uitnodigen? Je moet het natuurlijk wel op de dag zelf doen, op deze leeftijd. Plannen zo rond tweede Paasdag is vragen om risico's, je leeft dan bij de dag. Dat er zoveel familieleden, vrienden, kennissen om haar heen overleden, vond ze één van de moeilijkste kanten van het oud worden. Naast God en Nederland en Oranje (belichaamd door resp. ds Ate Wumkes, freule Wttewaal van Stoetwegen en Koningin Juliana - zonder de schavuit Bernhard) waren de leuke dingen vooral de familie en in het bijzonder de kleinkinders. Ze leefde van verjaardag naar feestdag; van afspraak met deze of gene naar retraite met gemeenteleden (NH) hier of ginder. Ook een reisje naar de bergen of de zee -met juffrouw Bloot (haha) of de kleine Willy- was iets om naar uit te kijken: Seniorenreizen! Die naaiden haar later nog een oor aan, ze hield de groep op en mocht niet meer méé. Maar hoogtepunten, de laatste decennia, waren de familiereüniën. Zo in de buurt van Paaschen. En de Top van de hoogtepunten werd wel de boottrip over de Vecht ter gelegenheid van haar 90ste. Iedereen kwam, van heinde en van verre. Maar vlak ook de Sporthuizen Centrum en de Jachthuysen niet uit. Het waren de piketpaaltjes in de jaarlijkse agenda: altijd iets hebben om naar toe te leven. Nu is het weer 24 maart en Pasen valt vroeg dit jaar. Ik kijk naar de virtuele bijeenkomst. Jo van Ido was de laatste van haar generatie. December 2008 droegen we haar ten grave. Jops is de laatste nicht die nog op "de Molen" logeerde en is oud maar vief genoeg voor een partijtje. Kees, tja.... Dol was ze op Fernande en Emy. Dan mijn eigen generatie met Hans, Joanneke en Monica en Laetitia; Johannes en Edwin, ach de jongentjes waren nog zó klein in haar ogen. Maar.........wat zou ze genieten van dat grut van Trus en Lijn en grapje van Hans. Eén kind, drie kleinkinderen en zeven achterkleinkinderen, briljant! Zo steek je Mieneke (8 - 4 - 4) de loef af. Oh, ook Wannes en Jolanda, Jan Willem en Christien en Francoise en Nouka en Titia en Arnaud zouden we uitnodigen. Volgens My Heritage zouden we zó weer 70 mensen bijelkaar krijgen, maar ze zou de helft niet herkennen, als ze even om een hoekje keek. Even blááázen moe: honderdenéén kaarsjes......daar gaan ze, als pluisjes in de wind. Ja, je droomt wat af. Dat komt door het licht, de geur en kleur van goede Vrijdag. Het komt door de narcissen, denk ik eigenlijk!!

Dagelijks leven (20)

Nadat de rust was ingedaald in Huize Bast- Hultqvist werd het tijd ter plaatse poolshoogte te nemen. Zelf vasthouden, knuffelen (wel goed scheren, anders prikt het :-), snuffelen en kijken, kijken, kijken...............Ze is prachtig, onze Selma! Kijk zelf!

We kwamen zó (nou ja, vliegen is wachten) uit de eerste Hollandse Lentekriebels, crocussen, aconietjes, weer terug in die lange donkere Zweedse Winter. Sneeuw - wit èn zwart- zover het oog reikt. Houtkachel met knappend haardvuur in de nieuw aangelegde middenkamer. Gezellig aan de keukentafel mee eten in het grote gezin. Met Hans leuk langs de Coöp, lekkere dingen kopen. Alsof wij niet weggeweest zijn sinds de vorige keer. Hoewel Ellis alweer naar die hollandse grootouders had uitgekeken, is het juist voor hem toch weer even kat-uit-de-boom-kijk-werk. De volgende morgen: stralende zon en strak blauwe luchten! Er op uit dus. Samen met "andere opa & oma", zoals Jules zulke familieleden pleegt te typeren, gingen we naar de Antroposofen. Järna, een heel dorp vol antroposofen en antroposofieën: het beste brood in midden-Zweden, zegt Hans; natuurwinkel, antroposofische kerk voor trouwen en meditatie en uitvaarten, dito lunch. Neen, niet puur vegetarisch. En een tuinwinkel waar je tandpasta met de nederlandse tekst "met puimsteen en verder niets" kunt aanschaffen. Bij dit alles een schitterende beek, geheel ontdooid, de heldere luchten weerkaatsend. Vermeldenswaard is de opmerking van opa Lars (architect) :"ik word niet goed van de intolerantie tegenover de rechte hoek (90°) bij deze bouwkunsten". Dat kan ik wel herkennen: na een eerste "whaw, wat origineel" krijg je er gauw genoeg van. Het heeft iets geforceerds, dat sofisch gebouw. Anderzijds ontwapenend vredelievend; "goed" willen zijn!

Voor je het weet is het weer tijd om afscheid te nemen: lieve Selma, je bent in hele goede handen.

We konden meemaken hoe soepel en saamhorig je ouders en je lieve broer zich om je verzorging en welbevinden bekommeren. Als je dit eenmaal zelf kunt lezen -if ever- dan kun je waarschijnlijk nog geen chocolade van maken van dat archaïsch nederlands van je farfar; misschien kan pappa je helpen? We tuften stilletjes terug naar Arlanda, zo de sneeuwstormen tegemoet. Maar dat kon onze pret uiteindelijk niet drukken. Dat oma Dineke zo'n pijn had met lopen, dát drukte de pret.

Kronkel (21)

NEEM EEN TUIMELRAAM. Minister de Jager (ja, kent u hem al?) bevestigt dat het lappen van de binnenkant van een tuinraam 13% goedkoper is dan de buitenkant van datzelfde raam door dezelfde glazenwasscherij. Als je huis ouder is dan vijftien jaar scheelt dat ook 13% BTW- overdracht aan je schilder, ongeacht of je hem nog kent als patientje vanuit de tandartsstoel of niet. En zwart vinden wij geen mooie kleur.

Wat is nou 15 jaar? Dan wacht je toch gewoon een paar jaar? Maar........als je nu komt dood te gaan, daar kan niet iedereen altijd even mee wachten, en je hebt je testament niet nu al aangepast aan de successiebelasting per 01-01-10, dan hebben je kinderen een fikse belastingschuld zonder een cent te erven. Slechts een paar voorbeelden van ingrijpende wetjes die we lang niet allemaal paraat hadden. Er dient actie te worden ondernomen! Voor de glazenwasser dienen wij snel overal kantel- of tuimelramen te installeren, afhankelijk van de terugverdientermijn, teneinde allemaal "binnen-lap-ramen" te creeëren. Idiote gedachte. Het huis laten we maar snel schilderen hoewel het al bijna 100 jaar oud is (geldt die 15 jaar ook voor de binnenkant?) vóór de bevoegde instanties vinden dat deze verkapte susidiepot weer op is; lijkt nu 01-01-11 te worden? Nemen we in plaats van de glazen voordeur meteen een draaideur i.v.m. het raamlappen; ook criminelen raken we zo eenvoudig kwijt. Rest de actie op de vererving: de inkt van de hypotheekacte bij die lieve notaris Sandra V. is nog nauwelijks droog of ik maak maar weer een afspraakje......

Kronkel (20)

UITSLAG van de Verkiezingen op 4/3 ná de Verkiezingen van 3/3 De Bavinck houdt een debat (debating-?)wedstrijd voor lokale politici. En raad eens: John van de SP en Jan van GL waren de onbetwiste winnaars voor groep 8 van de Herman Bavinck, onze kiezers van de Toekomst. En dan gooit Agnes K. haar handdoek in de ring. Begreep ik al niet zo. Het zaait verwarring; we waren bezig gemeenteraadsleden voor het dorp te kiezen en weg Kant. En, kiekeboe, JP weer op de volgende affiches; als ze die, net als die CDA-Reijn, in het weiland voor ons raam poten op 3 x 4 meter ( twaalf m²) dan ga ik flippen. Nou ja, het Belang heeft in mijn dorp gewonnen, wat zeg ik, bijna de absolute meederheid; niet helemaal, dus moeten ze tòch een beetje alert blijven als ze aan het pluche gewend zijn. CDA en PvdA likken hun wonden, zal ook dat rare dualisme weggevaagd zijn? Stemt hoopvol en werkbaar. Heel erg jammer van alle beuken op het Noordereind, die moeten er weer honderd jaar over doen, en het was aantoonbaar onnodig! En jammer van nog wat gemiste kansen zoals de Rondweg. Hoor je wie het zegt? Voortschrijdend inzicht met de kennis en de auto's van nu, zullen we maar zeggen. 9 Juni wordt een heel ander verhaal, alhoewel........? Echt competente mensen hebben kennelijk iets anders te doen, of ze verkrampen terplekke. Vóór dit kabinet had ik Plasterk hoog, maar als minister zonk hij weg in het moeras dat politiek-den-Haag heet. PAS OP! Ook in Wijdemeren hebben wij moerassen en bijbehorende knutten.