Tussen droom en werkelijkheid.
Het bestaat dus echt: wakker worden uit een boze droom en die blijkt niet waar te zijn.
De nachtmerrie ging over het einde van alles wat ons bestaan inhoud gaf.
En dan meldt het ziekenhuis dat het allemaal achter de rug is en dat je je kunt klaarmaken om naar je uit-geopereerde vrouw te gaan op haar eigen kamer, in haar eigen bed. Beetje dizzy, dat wel.
Meer bezoeken volgen, bezoekuren verdelen we met de kinderen, kleinkinderen. Dan komt een nachtelijk telefoontje rond 04:00 u.
D. in paniek. Als troost bedenk ik maar dat je, àls er al complicaties zijn, je toch het beste in het ziekenhuis kunt zijn. Weg droom. De nachtelijke werkelijkheid woelt de onrust weer om. Het daglicht verzacht de omstandigheden. Bloemen, een kruiswoordpuzzel, zon in je kamer: alles helpt bij het los zetten van je handrem. De bemoediging van de positieve omstandigheden laat de lichaamstemperatuur zakken en het zuurstofgehalte annex bloeddruk stijgen. De pijnen kunnen beter geredigeerd worden en een nachtverpleger met pit wil ook nog wel eens helpen.
We hebben wellicht een nacht verloren maar extra tijd gewonnen om alle fysieke functies wat op toeren te laten komen.
Met de 43 boodschappen uit de kring van meelevers en een extra dosis magnesium zou het nu toch moeten lukken: Slaap lekker, weltrusten en tot morgen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten