woensdag 11 maart 2009
Dagelijks leven 3
OPPASOPA
Maud zou de waterpokken krijgen en kon dus niet naar de crêche. En omdat ik niet meer "werk" en oma de taal van ons Zweedse kleinkind leert op woensdagmorgen (vandaag), trok ik voor dag en dauw de stoute schoenen aan. Géén files, dus 25 minuten. De verantwoordelijkheid drukte zwaar; hoe lang was dat geleden (een kleine 40 jaar ?!?) dat ik moederziel alleen op een babietje ging passen? O.K., ze loopt, maar toch, nog luiers enzo. Het was een feest! We waren zomaar gezellig bij elkaar. IJsbeertjes, laptop, puzzelplank en fotoboek. Oh ja, de pop moest een speelluier om.
Instinctief signaal voor Rampenoefening? Lekker een beetje eten, eitje koken. Stinky--Stanky?? Het venijn zat 'em in de staart: die luier...OEI! Dat deden ònze kinderen toch niet? Met verbeten wilskracht de klus geklaard en toen: viel de lieverd in slaap op de commode, pardon, secretaire! Nu weet ik weer waarom meisjesbabies handiger zijn dan jongentjesbabies. Daarna loste onze onvolprezen professionele Oma mij af. Ik mag dan wel de kost niet meer verdienen, vandaag vond ik weer een krent in de pap. Beterschap Maudje, see you. Dineke deed er 80 minuten (!) over om de uitvalsbasis weer te bereiken en ik hoop dat ik de waterpokken al heb gehad, althans dat mijn immuunsysteem dat ook nog weet. Tja die medailles hè?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten