Je kunt met je Brein
specta-culaire proefjes doen.
We gaan geen Einsteintje spelen, maar een gedachten-experiment doen. De geheugenlobben liggen er vrij blanco bij na je partus. Er moeten wat indrukken van de stem van je moeder of het welbevinden in een warm bad zijn, maar pas in de koude wereld van Beeld en Geluid worden ze gevuld met notaties, geladen geheugencellen!! Alléén nullen en énen zoals digitaal werkt? Mysterieus! De vroegste bewuste herinnering begint bij de één iets eerder dan bij de ander. Zo ergens tussen de één en vijf jaar. Neem een voor iedereen herkenbaar moment: je eerste groteschooldag (nu 1e groepdriedag??). Hoe langer je er op focust hoe meer luikjes er open gaan: stoeltje, ander kind, geuren en kleuren, en last but not least de juf.
Je ziet in je bol: Oh,ja en toen en toen en zwemmen en schaatsen en verjaardag en zo ontrolt zich een biografie van begin tot nu, buwwuvvanspru. (Foto- en videoapparatuur kunnen dit pure beeld dat ik zelf in mij draag misschien beïnvloeden?)
En op welk punt in het verleden je ook inplugt in je geheugen: je kunt alleen maar met de tijd méé denken, dus van vroeger naar later. Niet omgekeerd. Die processen worden, als een magneetnaald naar de Noordpool, direct gedraaid naar de historische volgorde: "start" op de recorder! Toch is dit verbazingwekkend. Iedere ervaring wordt immers gestapeld op de vorige, die wordt dus letterlijk ondergesneeuwd door de volgende. En bij de ontmanteling van de afdeling "memories" (dementeren) wordt de bovenste laag = buitenste schil, het eerst gewist. De ui wordt afgepeld tot de kiem. Je kinderen vervagen, je jonge moeder licht op. De kleuterliedjes kunnen onverhoeds opwellen.....toch kun je ze niet achterstevoren zingen. Raadselachtige, wondere opbouw der neuronen. De Evolutieleer verklaart: in de nimmer- aflatende strijd tegen de bedreigingen van ons bestaan is het essentiëel dat ons denken gericht is op ons verwachtingspatroon. M.a.w. ons verleden moet ons in staat stellen te anticiperen op de toekomst. Bij herkennen en beoordelen van een situatie gaat het brein eerst op zoek naar "wat kan er aan vooraf zijn gegaan" gevolgd door " dat was toen het gevolg". Daar moet logica in worden gebracht. Naarmate de tijd voortkabbelt als een rivier (4e dimensie van de ruimte) wordt je bovenkamer voller, ouder en dus ook ervarener. Oud = wijs? Toen dacht ik nog aan "Eminence grise", maar dat blijkt toch iets héél anders te zijn, zie wikipedia. De consequentie van dit verhaal is dat bovenstaande ook geldt voor de muis en de olifant die op de brug liepen te stampen, weet je nog wel?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten