Een profeet wordt niet geëerd in zijn eigen stad. Laten wij daarbij lezen: Mattheus 13 vers 57 en Marcus 6 vers 4. Het is raadzaam deze regels in hun context te bekijken: het gaat om méér dan eer. Ik bevind mij bij deze diepe emotie in goed gezelschap. Mijn schoonvader bijvoorbeeld klaagde indertijd al steen en been over de weinige aandacht die zijn briljante en visionaire denkbeelden 's avonds thuis aan de keukentafel kregen. Ik bedoel maar. Toen God nog bestond riep ik vaak tegen Hem: "nou, ja, de mensen zien het mooie van mijn gedachten, daden en gevoelens nog niet zo scherp maar U wel hè?" Hij knikte dan altijd en dat troostte, maar ja, dat was in een vorige eeuw. Die profeet heette trouwens Jezus en thuis kwam er geen wonder meer uit zijn handen: er was niet genoeg geloof. Wie gelooft er nou nog in mij? Sinterklaas in ieder geval niet. Iedere gelijkenis met bestaande personen berust op louter toeval ;-) .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten