Stelling van de dag

De prijs van goud is omgekeerd evenredig aan het vertrouwen in de economie.

Het is een van de eerste onderwerpen waarover ik (aanstormend studentje tandheelkunde) met mijn a.s. schoonfamilie (directeur sociale zaken Philips Nederland NV Eindhoven) in discussie meende te kunnen gaan. Ik had al menig gram gietgoud moeten aanschaffen voor mijn preklinische oefeningen in tandtechniek - à zes gulden per gram (= 2.7 €) - en meende oprecht dat dit edelmetaal de toekomst zou hebben. Vooral omdat gouden gebitskronen voor steeds meer mensen bereikbaar zouden blijken. Mede dankzij het extreem sociale beleid dat die directeur ook in de SER verdedigde. De economie ging immers alleen maar steil bergop. Vanzelf stijgt dan toch ook de vraag naar gouden sierraden....schatte ik zo in, in 1962! De broer van mijn toenmalig vriendinnetje vond dat een te passieve strategie en legde meteen argumenten voor actieve "vastgoedpolitiek" op tafel. Door de eeuwen heen (20ste- en 21ste-) wisselden de records van beide soorten vermogenswaarden elkaar in hoog tempo af. Vandaag maken we de balans op: de goudprijs ligt na bijna 50 jaar twintig keer hoger en stijgt nog gestaag. De huizenprijs (ijkpunt Jacob Damsingel Zutphen) stijgt met factor 8: van (1962) 50.000 € naar 400.000 € (2010) en zakt nog gestaag. Goud wint met stip met tweehondervijftig procent. Alleen....van goud kon je niet leven, als je geen tandarts of edelsmit was. Dilemma: wat zullen we verkopen ons goud of ons huis? Weet je wat? We wachten nog even tot de huizenprijzen weer stijgen! En dan gaan de goudprijzen weer dalen, ben ik bang. Je kunt niet alles hebben en er is geen tandarts in Nederland die nog gouden kronen maakt.