Dagelijks leven (26)

WAT BEN IK NOU HELEMAAL?

"Ik ben mijn brein" zegt Dick Swaab, vandaag-de-dag neurobiologisch hoogleraar aan de University Medical School van Hangzhou.

"Cogito ergo sum, je pense donc je suis", zei Descartes: Ik denk dus ik ben. Daar zit vrij wat in.

De dichter die mijn huidige relatie 50 jaar geleden de nodige diepgang gaf en daarmee een anker uitwierp waaraan onze boot nog altijd stevig ligt te deinen, maar rotsvast is verbonden, sprak ook al frans: "Je suis comme je suis, je suis fait comme ça.........Je suis là pour vous plaire, et n'y puis rien changer!" (J. Prévert, Paroles)

Het "seizoen" is losgebarsten: de vakantiestilte, de tuinidylle, de hangmatdagen....ze zijn voorbij. De Netwerken barsten uit hun voegen. Feestvierders in Nuenen, vriendinnen op D's verjaardag, Sterrenkunde-amateurs, (ex-)patienten in de AH, mijn kapster en mijn Jaarclubgenoten, mijn accountant, onze buren -ter linker- en ter rechterzijde- , de Groei-& Bloeisters als ook mijn eigen pedicure vragen al steevast uit de verte: "En hoe gaat het nu met je heup?"

Voor de geschiedschrijving: op 28 januari 2008 kreeg ik een totale heupprothese (thp) rechts. Da's dus bijna 4 jaar geleden. Daarvóór was ik bijna 40 jaar een dorpstandarts en werkgever, een levenspartner, een vader, ja zelfs een grootvader; maar ook een zoon van...... Ik hoedde schapen, geiten. Ik bezeilde zeeën, ik klauterde in bergen. Maar wat beklijft na 69 jaar is: de heup.

Het zegt misschien meer over mij dan over de anderen. Trouwens, hang ik ook mijn connectioneel praatje met b.v. mijn tandarts niet op aan: "Hoi, nog steeds lekker bezig, M?" Terwijl hij al 4 jaar geleden aangaf nog 5 jaar door te willen "op een laag pitje".

Dus laat ik nou eens héél dankbaar zijn dat ik in ieder geval nog IETS ben: een heup!