Bekentenis: naar mate ik ouder word word ik cynischer. Wacht maar af; ooit zal de tijd komen dat je het herkent. Cynisch maar wel realistisch, zo schat ik zelf in. Kijk even mee met onze laatste avonturen. Wij zagen j.l. maandag een Hogedrukgebied aanstormen en de laatste vrije hotelkamer in Slenaken(L) was snel geboekt. In vol vertrouwen reden wij vrijdag via de A73 (Venray) naar het diepe Zuiden. Onze tot-de-nok-opgeladen E-bikes dansten op de overbelaste trekhaak vrolijk mee: wij gingen lekker fietsen in Neerlands bergland; en passant verwende Wim van "de Vallei" ons culinair in de avonduren. Op zaterdagmorgen vonden wij onszelf eufoor terug op een terras aan Maastricht's Vrijthof. Gefietst vanaf Terlinden heuvel-af naar de Maas. Maar nu, gesterkt door een koel glas b.l., weer berg-op naar de heuvelen van Gulpen en Margraten. Aanbevolen! Geen uitsmijter/twee kroketten in de horeca
maar een broodje kaas in de schaduw van 3 linden, op een bankje als uitzichtspunt met crucifix in de rug, oog-in-oog met een korenmolen op de achtergrond, was het hoogste punt van de dag. Na 43 km nog een laatste appeltje voor de dorst en de cirkel was rond. Nu volgt een ontspannen droomnacht met nostalgisch klokgebeier voor het ontbijtbuffet; nee grapje: voor de hoogmis natuurlijk, maar daar ging niemand naar toe. Onder genot van scrambled eggs en fruityoghurt, met enge bacillen, de briefing van de dag. We gaan eerst naar de Pietersberg: panorama en wandeling. En na de uitsmijter -ja! daar is ie- fietsen rond de Brunsummerhei. Nog even afrekenen met de herbergier en dan de paden op!! Dat de fietsendager er leeg en doods bijhing drong pas na menige nanoseconde door: onze fietsen veni vidi foetsjie. Herbergier: "dat is hier dus nog noooooit gebeurd", vertrouwen in de mensheid even idem foetsjie! Cynisch: gelukkig waren ze verzekerd. Op naar de Pietersberg. Cynisch: op de A73 bij Venray kwam een echtpaar uit Zwolle om het leven, op weg naar Z-Limburg. Voor ons dus ook niks fietsen (op de mijnwerkers-heide) maar de grotten van de Pietersberg in. Cynisch: de Nederlandse Onvervangbare 
Kunstwerken werden diep in de kluis onderin de Pieters' bewaakt door de Nazi's (m.m.v. de Koninklijke Marechaussee) wij zagen het speciale ligbed van de opgerolde Nachtwacht. De simpele Vermeers, Halzen, Potters en alles verder uit het Rijks-, Maurits- en het Booymans werden opgeslagen op 3 km metaalrek 40 meter onder de grond. Alles tesamen verzekerd voor 5 miljard guldens; wie betaalde de premie en wie nam het risico??? Cynisch: wat heb je aan guldens als de kunstwerken in rook zouden zijn opgegaan?
maar een broodje kaas in de schaduw van 3 linden, op een bankje als uitzichtspunt met crucifix in de rug, oog-in-oog met een korenmolen op de achtergrond, was het hoogste punt van de dag. Na 43 km nog een laatste appeltje voor de dorst en de cirkel was rond. Nu volgt een ontspannen droomnacht met nostalgisch klokgebeier voor het ontbijtbuffet; nee grapje: voor de hoogmis natuurlijk, maar daar ging niemand naar toe. Onder genot van scrambled eggs en fruityoghurt, met enge bacillen, de briefing van de dag. We gaan eerst naar de Pietersberg: panorama en wandeling. En na de uitsmijter -ja! daar is ie- fietsen rond de Brunsummerhei. Nog even afrekenen met de herbergier en dan de paden op!! Dat de fietsendager er leeg en doods bijhing drong pas na menige nanoseconde door: onze fietsen veni vidi foetsjie. Herbergier: "dat is hier dus nog noooooit gebeurd", vertrouwen in de mensheid even idem foetsjie! Cynisch: gelukkig waren ze verzekerd. Op naar de Pietersberg. Cynisch: op de A73 bij Venray kwam een echtpaar uit Zwolle om het leven, op weg naar Z-Limburg. Voor ons dus ook niks fietsen (op de mijnwerkers-heide) maar de grotten van de Pietersberg in. Cynisch: de Nederlandse Onvervangbare 
Kunstwerken werden diep in de kluis onderin de Pieters' bewaakt door de Nazi's (m.m.v. de Koninklijke Marechaussee) wij zagen het speciale ligbed van de opgerolde Nachtwacht. De simpele Vermeers, Halzen, Potters en alles verder uit het Rijks-, Maurits- en het Booymans werden opgeslagen op 3 km metaalrek 40 meter onder de grond. Alles tesamen verzekerd voor 5 miljard guldens; wie betaalde de premie en wie nam het risico??? Cynisch: wat heb je aan guldens als de kunstwerken in rook zouden zijn opgegaan?
Laat ik nou gedacht hebben dat wij ze voor de Duitsers verborgen hielden. Nee, het was tegen de Geallieëerde bombardementen.
Rouwverwerking is misschien ook een ander woord voor mijn cynisme.
Nog cynischer= wij zijn verzekerd tegen nieuwwaarde, maar onze fietsen worden niet meer gemaakt. Aller cynischt= je moet 2x een halve fiets bijbetalen ter vervanging van 2 hele. Dus we zijn wel degelijk één fiets armer. Ook nog wel een beetje cynisch: de boeven kunnen niks met die frames want wij hebben de gestreamde accu's, de beide unieke sleutels en de volstrekt "uniek" gecallibreerde stuurdisplays in bezit. Kunnen zij of de helers echt niks? Nou, dacht onze huisdealer Wim, er zijn genoeg Gazelledealers die wel een dealtje willen maken: er is een grote zwarte markt voor, de Bouwfraude is er niks bij. Wie durft er nog niet cynisch te zijn?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten