Aforisme (23)

Links wil minder rijken.

Rechts wil minder armen. *)

Sinds de jaren negentig van de vorige eeuw was, naar mijn idee, de polarisatie: "links / rechts" die zo karakteristiek was voor het daaraan voorafgaande eeuwdeel, geharmoniseerd. We polderden, we vonden nieuwe items uit voor de discussies op basis van gezamelijk belang. Politici leken net redelijke mensen geworden.

Humanistische doeleinden leken boven de religieuze te gaan. Algemeen belang leek boven groepsbelang uit te stijgen. Het blijkt broze welvaartsfilosfie. Gaat het even wat minder (Nederlanders blijven tot de welvarendste burgers van Europa te behoren) dan versplintert de harmonie als een vertrapte lachspiegel: ha,ha, we liepen er met open ogen in!

Links wil minder rijken, rechts wil minder armen. De keuze lijkt niet zo ingewikkeld..........kom op Marc. Op de topsalarissen van dat topzware topmanagement van al die tientallen ontwikkelingshulporganisaties kan wel een miljardje bezuinigd. Overhead heette dat vroeger!

Niet op de hulp aan de mensen in een armoedesituatie die hun eigen bestaan -en die van hun gemeenschap- proberen te verbeteren, dat spreekt vanzelf.

Links, rechts, links, rechts, ach wel herkenning maar geen feest. Tenenkrommend jammer.

*) Joost Eerdmans. Radio 1 . 30 maart 2012

Wetenschap 13

Wij leven, ik kan het niet vaak genoeg herhalen, in tijd en ruimte.

Dat heeft als consequentie dat wij sowie dag en nacht, ja week in week uit, 4 dimensies moeten doorleven: lengte x breedte x hoogte x tijd, en dat geldt voor iedereen op alle plaatsen en op alle tijden. Op planeten, in het ISS, op de zon en in de Andromedanevel en ook in Kortenhoef. Klinkt theoretisch en lijkt verder niet erg praktisch voorstelbaar, maar misschien helpt dit voorbeeld je je te realiseren dat we een tijdruimtestofje zijn, voortgeblazen door de grote lege kosmos:

Kortenhoef draait met planeet aarde in 24 uur z'n rondje, schijnbaar een dag later weer terug op het zelfde plekje waar we gisteren waren. Maar we draaien met die planeet ook nog (in een jaar) een rondje zon met een snelheid van 30 kilometer per seconde! Dat is 2,6 miljoen kilometer per dag. Dus 24 uur geleden waren wij op een plekje 2.600.000 km terug in ons planetenstelsel. Samen met de zon bewegen we als stelseltje met een snelheid van 250 km per sec. in een baan rond het centrum van ons melkwegstelsel: 22 miljoen km per dag. Gisteravond waren wij dus 22.000.000 km minder ver in ons sterrenstelsel dan nu. Onze melkweg tuimelt ook nog eens met alle zuster- en broederstelsels door de kosmosruimte met een snelheid van 600 km / sec ten opzichte van de oerknal (kosmisch centrum) weg naar de buitenste grenzen van dit heelal.

Besef morgen als je wakker wordt dat wij in één dag 52 miljoen kilometer in tijd zijn opgeschoten in de ruimte. Goede morgen van uit Kortenhoef, zijn jullie er ook nog?

met dank aan Wetenschapskalender 2012 / SRON

Hoe snel dit heelal zich voortbeweegt in de tijd t.o.v. andere heelallen zullen we wellicht nooit te weten komen..aan het Droste-effect zal toch ooit een grens zijn ?

Aforisme (22)

Wie in zijn leven niet kan delen kan ook niet vermenigvuldigen.

(opgetekend uit de mond van de schoonmoeder van een collega, die het ongetwijfeld ook weer van iemand onthield)

De zin uitspreken geeft mij een gevoel van spontane helderheid: ik voel wat de zin bedoelt maar er zitten nog lagen onder, dieper. Bijna religieus, de mens overstijgend. Humanitas-achtig.

Je weet direct dat het o.k. is, zo'n zinnetje. Maar ben je zelf wel o.k. genoeg geweest? Waar vroeger Petrus aan de hemelpoort de auditie afnam in een wolk van philadelphia word je vandaag -zonder genade- beoordeeld door je eigen medemensen.

Misschien pas achteraf, maar toch.

Wie kan er vandaag nou nog rekenen zonder zakjapannertje, resp. mobieltje, ipad etctera?

Krokusfilosofie

Krokusvakantie is een mooi woord.

Het woord behelst een belofte en dekt ook de lading. Er gaat iets groeien en bloeien.

Sneeuwklokjes zijn wit als sneeuw, maar krokussen kleuren de winterwereld. Mensjes ontwikkelen zich eigenlijk net als bloembollen in al hun diversiteiten en maten. Kleine kleinkinderen zijn net winteraconietjes. Zie aldaar. En via de krokus- en narcis- en tulpenstadia groeien wij allen uit tot gladiolen; ieder op eigen wijze. Dan komt de herfsttijloos in de . . . . . .,juist! En als helleborus raken wij ten leste ondergesneeuwd in de winter van ons leven. Zo horen die dingen te zijn als het "goed" gaat.

Wij zochten onze krokusjes in Huddinge op. Het is daar nog priller dan hier. We ondersteunden elkaar en waren heel dichtbij. We aten een hele (verse) zalm en gingen naar het Strooiveld van de kerktuin (-hof).

Ach, het lijkt ver weg maar het is zo bereikbaar.

Met ons hart.

Met KLM.

Met skype.

(anti-virus t/m 25)