Krokusfilosofie

Krokusvakantie is een mooi woord.

Het woord behelst een belofte en dekt ook de lading. Er gaat iets groeien en bloeien.

Sneeuwklokjes zijn wit als sneeuw, maar krokussen kleuren de winterwereld. Mensjes ontwikkelen zich eigenlijk net als bloembollen in al hun diversiteiten en maten. Kleine kleinkinderen zijn net winteraconietjes. Zie aldaar. En via de krokus- en narcis- en tulpenstadia groeien wij allen uit tot gladiolen; ieder op eigen wijze. Dan komt de herfsttijloos in de . . . . . .,juist! En als helleborus raken wij ten leste ondergesneeuwd in de winter van ons leven. Zo horen die dingen te zijn als het "goed" gaat.

Wij zochten onze krokusjes in Huddinge op. Het is daar nog priller dan hier. We ondersteunden elkaar en waren heel dichtbij. We aten een hele (verse) zalm en gingen naar het Strooiveld van de kerktuin (-hof).

Ach, het lijkt ver weg maar het is zo bereikbaar.

Met ons hart.

Met KLM.

Met skype.

(anti-virus t/m 25)