Het leven gaat door. Na 1 januari volgt 2 januari: de huisarts vindt na enige aandrang van D een coloscopie gewenst. Op 1 februari vindt de Coloscopist nog X-foto's en een CT-scan nodig. De MDL-arts vindt een week later een operatie noodzakelijk: er is wel degelijk darmkanker gevonden. Als we bij mevrouw van Geloven -chirurg in darmen- aanschuiven wordt duidelijk dat er één derde van de dikke darm verwijderd moet worden, plus het lymphepakket dat daar bij hoort.
Dan is de kans groot dat de maligne tumor er in z'n geheel uit gehaald kan worden.
Inmiddels is het 14 februari geworden. We hebben heel veel gedacht, gevreesd, gehoopt en verwerkt. Alle stadia van kracht en zwakheid hebben we doorlopen en vooral: we hebben elkaar moed en perspectief geboden. Mensen leefden mee en hadden hoopvolle voorbeelden. Er waren immers geen uitzaaiïngen! Toch geloof je dat pas als het eindresultaat van de operatie bekend wordt, nog weer een week na de operatie.
En dan is het dus al bijna 17 maart: vijftig (50) jaar getrouwd! Reden voor een feestje?
En dan is het dus al bijna 17 maart: vijftig (50) jaar getrouwd! Reden voor een feestje?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten