
Nieuwe woorden kunnen voor het gemak ook wel uit een oude doos gehaald worden, en dan nieuw elan worden ingeblazen. Gelijk achtkoppige draken rijzen ze overal om mij heen op uit het niets. Daar is bijvoorbeeld "de slager die zijn eigen vlees keurt". Bedoeld wordt eigenlijk het slachtvlees in de winkel van die slager. Ik kan het niet meer aan; op Radio 1, 2, 3, 4 en BNR komt het dagelijks langs. Wat ik ook bijna niet meer trek is transparant vergaderen, transparante besluitvorming, transparante achterkamertjes politiek, transparante bonustoekenning, transparancy en transparante doodskisten. En dan hebben ze (van Nijmegen University) vorige week, tot overmaat van ramp, de knuppel in het hun-hebben-hoenderhok gegooid: "hun hebben" zou net even zo goed zijn als "hullie hebben", en dat is dialect en dan mag het en taal is levend en blablablabla.

Tot zover de oude koek in nieuwe pakken. Onderstaande woorden prikkelden mij door hun actualiteitsgehalte en originaliteit; voor mijn buitenlandse lezers is het misschien moeilijk invoelbaar hoe heftig deze woorden in de dagelijks gevoelstemperatuur ingrijpen, maar dan hadden ze ook niet in het buitenland moeten gaan zitten.


Geen opmerkingen:
Een reactie posten