Dagelijks leven (22)

Feestje op zaterdagavond. Zo zijn er duizenden, alleen al op en rond de Utrechtse Heuvelrug en het Gooi, schat ik zo in. Er was iemand jarig. Ze rekende op haar vriendinnen, collega's en golfgenoten. Dan maak je je kamers leeg en zet je er leuntafels in. De tuin pak je in met zeildoek tegen de regen en je zet een grote gasverwarmer centraal, want buiten is het nat en koud. De flessen en flesjes staan klaar in de keuken- zelfbediening is heel gewoon, vandaag de dag- denk maar aan pils en rood en wit. De jenever staat ònder de toog. Bakjes borrelnoot op de tafels en één doos sigaren, model Fidel C. Bij het binnentreden spied ik om mij heen: zijn er bekende gezichten.........? Jaah! naast het gastgezin spot ik een oud-patient. Die roept: "hoe gaat het met je heup?". De kinderen bieden een cadeau aan: een handtas, op verzoek. Jammer, hij is nèt iets te klein; desalniettemin, hardstikke bedankt; geef de bon maar dan ga ik hem wel ruilen; nee de Bijenkorf heeft geen grotere maar ik zag hem laatst nog in de P.C. Hooft. Jammer.

Lesje: geef ouwe mensen nooit verrassingscadeaux. Laat ze het zelf maar uitzoeken, of helemaal niet. Klaar!

Het loopt niet storm, de eerste kennissen gaan vast naar huis: "tot morgen op de golfbaan". In de leegte kijk ik kennelijk vragend om mij heen. Daar komt een nieuwe, bevallig ogende 65- gast binnen die in mij "iets" ziet; waarschijnlijk een willige prooi voor interressante verhalen. "Hi, ben jij een broer?" Nou, nee dus, maar ik begrijp de verwarring wel: zelfde trui, spijkerbroek, beetje kaal, buikje?

-wij hebben zo'n leuk oud huis in Hoofddorp, ken je Hoofddorp een beetje?

-Nee, niet echt.

-Nou, het heeft ook een authentiek oud gedeelte; nou dan zitten wij aan de Noordkant, maar dan in dat doodlopende gedeelte van de parallelweg.

-Aha.

-En, de makelaar zei zelf dat er niet veel geluidsoverlast was; dat is natuurlijk wel belangrijk als je een paar ton (€ / Nlg ?) gaat neerzetten.

-Ja, vanzelfsprekend.

-Je begrijpt dat wij natuurlijk wel op het Zuiden wilden zitten, toevallig ook met zicht op Zandvoort zal ik maar zeggen.

-Ja, allicht.

-We hebben ook een huis in Spanje; sinds Jan niet meer werkt dan hè? Ken je Malaga een beetje?

-Ja, een beetje, we zijn er eens een keer geland.

- Nou, dan weet je precies wat ik bedoel. In Marbella heb je zulke leuke appartementen. Eerst keken we tegen de daken van de buren aan maar -mazzeltje- net voor de crisis konden we met een paar ton erbij, het Penthouse kopen. Kijk, dan kijk je overal overheen, zó op zee (500 meter).We lopen van ons balcon uit zo de green op; zie je, het ligt een beetje tegen de berg op.

- Ja. ik zie het helemaal voor me.

-Heb jij dat antisnurkapparaat voor H. gemaakt?

-Nee hoor, ik gaf hem de tip en een adresje.

-Oh! enig. Ik heb hier (»«<>) implantaten, kijk maar. En dan zat daar («») nog ruimte en toen zei mijn tandarts: "nou dat kan niet, dat moet gratis over bij die implantoloog K." Ken je die?

-Ja.

-Nou, stel je vóór: Jan gaat nog steeds naar ACTA! Uren en uren kost dat; en waarom zouden we? We kunnen het best gewoon betalen.

-Voor studenten is het fijn als er patienten zijn om op te oefenen.

-Jééh, zo heb ik het nog nooit bekeken.

-Spanje is toch echt voor mij het beste land van Europa. Neem nu dat historische gevoel voor processies en stierenwedstrijden.

-Wedstrijden?

-Met Pasen hebben ze bij ons een week vrij voor processies met echte Jezussen en stierengevechten. Niet zo idioot als Pamplona: dat kost levens (van mensen), maar gewoon in de arena; dat durven ze in Barcelona niet meer. Onbegrijpelijk. Vorige maand heb ik voor het eerst stierenballen gegeten in ons restaurant....vroeger vond ik het wat gênant, maar tegenwoordig kan het gewoon weer, zal ik maar zeggen.

-Tegenwoordig? Ik dacht dat het tegenwoordig wat achterhaald was. Ik vind Spanje tegenwoordig sowieso een beetje een achterhaald land. De kerken spelen er nog zo'n oppressieve rol. Niet alleen qua leer, maar ook qua gebouwen. Ben je wel eens in Santiago de Compostela geweest?

-Nee, dat staat nog op mijn verlanglijstje.

-Daar word je vermorzeld tussen de heiligdommen en de relekwiën en de mega-afmetingen van de kathedralen. Je krijgt ter plaatse een minderwaardigheidscomplex, waar je nooit meer vanaf komt. De clerus wil je heel klein houden. In Portugal lijkt dat anders, maar dat is een ander verhaal.

-Jeeh, zo heb ik het nog nooit bekenen.

-We gaan maar eens naar huis, morgen is het weer vroeg dag en we hebben nog een heel eind te rijden. Nee hoor, mijn vrouw rijdt. Ja, ze staat daar bij E.; hij komt net terug uit Uruzgan; dat moeten ook erg interressante verhalen zijn.

-Dag, tot ziens.