POLLEXISME is cultuurbepaald.
Vanmiddag bij mijn jeugdvriend Zachi op bezoek; je weet wel: Biak, Zutphen, Nieuw Guinea/West Papua, Wageningen. Een heel leven in vier locaties benoemd. Toevallig waren daar ook dochter Vien en haar ½ jaar oude baby Anna. Deze wonderschone lieve Anna sabbelde vastberaden op haar fopspeen. Vien vroeg zich hardop af of speen dan wel duimzuigen te verkiezen was, er zat per slot een tandarts in de zaal. Zachi meldde dat hij zich niet kon herinneren dat er vroeger bij hem thuis (= heel Nieuw Guinea en Supiori in het bijzonder)
ooit werd duimgezogen. Maar kleine Papuaatjes in Nederland wel, wist Vien.De tandarts hield een betoog over het belang van zuigreflexen en dat daar in de baarmoeder al op werd geoefend: bij gebrek aan tepel dan dus maar je duim en daar zijn echoplaatjes van. Dus zou je denken dat het een evolutionair voordeel biedt "het duimzuigen" in je overlevingpakket te hebben. Los daarvan vertelde ik vol enthousiasme over het soepele speenafkicksysteem van Marlijn voor haar koters: veel heliumballonnen aan de speen knopen, de hele mispoge eromheen, fototoestel in de aanslag...drie...twee...één...LOS. Daar gaat je speen de kosmos in. Lekker limonade en een taart
je. Speen foetsjie = feestje. Werkt als een trein. Dus de tandarts was voor de speen. Het geheim van de duimzuigcultuur lijkt werkelijk in de "cultuur" te zitten. Uitgebreide etnografische studies in gebieden van ongerepte natuurvolken bewijzen dat duimzuigen er niet wordt aangetroffen. Na de partus is er daar voor de boorling onbelemmerde toegang tot tepels en borsten; niet ongewoon tot soms wel 3 à 5 jaar. Bij primaten in de vrije natuur is duimzuigen nooit gerapporteerd, in dierentuinen komt het wel voor bij lebbabies: door dierentuinvrijwilligsters opgevoede neonati. In zijn algemeenheid kun je stellen dat de zuigreflex vanzelf uitdooft als de behoefte eindigt. Als die behoefte echter 2 , 3 jaar of langer wordt bevredigd door duim- of vingerzuigen ontstaan onmiskenbaar complicaties bij de ontwikkeling van het kaakstelsel, gehemelte (neusbodem) en tong. Gevolgen als een open beet, slissen, tongpersen en verhoogde neusbodem kunnen zich openbaren. Een reeks deskundigen staat dan te trappelen om tegen een royale vergoeding hulp te bieden. Dus toch maar de echte tepel. Borstvoeding heeft overigens nog véél meer biologische voordelen, dit terzijde. Van de zuigalternatieven is de speen te verkiezen boven de duim.
ooit werd duimgezogen. Maar kleine Papuaatjes in Nederland wel, wist Vien.De tandarts hield een betoog over het belang van zuigreflexen en dat daar in de baarmoeder al op werd geoefend: bij gebrek aan tepel dan dus maar je duim en daar zijn echoplaatjes van. Dus zou je denken dat het een evolutionair voordeel biedt "het duimzuigen" in je overlevingpakket te hebben. Los daarvan vertelde ik vol enthousiasme over het soepele speenafkicksysteem van Marlijn voor haar koters: veel heliumballonnen aan de speen knopen, de hele mispoge eromheen, fototoestel in de aanslag...drie...twee...één...LOS. Daar gaat je speen de kosmos in. Lekker limonade en een taart
je. Speen foetsjie = feestje. Werkt als een trein. Dus de tandarts was voor de speen. Het geheim van de duimzuigcultuur lijkt werkelijk in de "cultuur" te zitten. Uitgebreide etnografische studies in gebieden van ongerepte natuurvolken bewijzen dat duimzuigen er niet wordt aangetroffen. Na de partus is er daar voor de boorling onbelemmerde toegang tot tepels en borsten; niet ongewoon tot soms wel 3 à 5 jaar. Bij primaten in de vrije natuur is duimzuigen nooit gerapporteerd, in dierentuinen komt het wel voor bij lebbabies: door dierentuinvrijwilligsters opgevoede neonati. In zijn algemeenheid kun je stellen dat de zuigreflex vanzelf uitdooft als de behoefte eindigt. Als die behoefte echter 2 , 3 jaar of langer wordt bevredigd door duim- of vingerzuigen ontstaan onmiskenbaar complicaties bij de ontwikkeling van het kaakstelsel, gehemelte (neusbodem) en tong. Gevolgen als een open beet, slissen, tongpersen en verhoogde neusbodem kunnen zich openbaren. Een reeks deskundigen staat dan te trappelen om tegen een royale vergoeding hulp te bieden. Dus toch maar de echte tepel. Borstvoeding heeft overigens nog véél meer biologische voordelen, dit terzijde. Van de zuigalternatieven is de speen te verkiezen boven de duim.Het woord pollexisme is afgeleid van pollex = duim en staat voor duimzuigen als slechte mondgewoonte en is uitgevonden door mijzelf. Ik kon het tenminste niet vinden op google.
Die tip over het speenafkicksysteem ga ik onthouden voor Anna! ;-)
BeantwoordenVerwijderenselamat tidur,
Vien