ANNE TREKT DE QUANTUMTRUCKENDOOS OPEN:
Ademloos keek ik, niet begrijpend, naar formules die het niveau 'E=mc²' ruimschoots overstegen. Maar de kracht van Anne's verhaal lag in de beeldende uitleg van de letters, cijfers, integralen en wortels.
Ik dacht maar dóór: "Ja, dat is logisch". Ik hield even vast: 'Materie en energie -95% onbekend- hebben een positieve begripslading' niet te verwarren met een electrische lading. Zwaartekracht streeft naar samenvoeging van massa/energie. Het tegenovergestelde van materiële expansie: 'het heeft een negatieve impansieve notatie'. Samenbindend, samentrekkend, tegenwicht tegen het opblazen (inflatie) van ons aller heelal; zie het als druk versus latex bij een ballon.
Toen er niets (=0) was ontstond in het niets een rimpeling in de vorm van een Higgsdeeltje. Zeg maar een quantum schommeling. Waarom zou dat niet kunnen! Waar in een 10-tot-de-min-43ste seconde een oneindig kleine kleinheid opgeblazen werd tot het volume van een royale grapefruit ontstond tegelijkertijd aan de andere kant van het niets(=0) een negatieve functie omdat het evenwicht altijd exact op de nullijn moet blijven. Wat 'ontstaat' moet altijd zijn tegendeel aan de andere kant van de streep vormen anders is er 'Schepping uit Niets' en dat is onlogisch volgens de Wet van Behoud van Alles! Die 'grapefruit' aan quantumdeeltjes is de hypothetische oorsprong van de Ruimte waarin we leven. De temperatuur oversteeg de 10 miljard °C, de druk was extreem. Als de druk zich terugtrekt (de negatieve druk wordt positieve zwaartekracht aan de andere kant van het Ontstaan) knallen de singulariteiten binnen de 'grapefruit' als luchtbellen in een ontluchte hogedrukpan uiteen in heelallen. Toch blijft er in al dit geweldige geweld een evenwicht van 0: enerzijds de materie, energie, straling en anderzijds de gravitatie. En Anne becijfert dat we dan 'het niets' (de nul-lijn) houden. Einstein opgelucht tegemoetkomend, want het enige dat hem tot op de dag van vandaag achtervolgt is: 'Albert, wat is zwaartekracht?'
Hij bleef het antwoord schuldig. Dit probleem was voor vanavond in ieder geval opgelost: Je kunt net zoveel massa, energie, heelal etc laten ontstaan uit het niets als het volledige equivalent aan gravitatie aan de Andere kant van de schepping maar wordt gecreëerd. Er is geen enkele reden om aan te nemen dat ons heelal -hoe allemachtig groot ook- uniek zou zijn in de wereld van de heelallen.
Waar Einstein bleef steken in de gravitatie moest Anne het antwoord op de vraag: "Was er altijd al tijd of ontstond de tijd tijdens de gravitatie?" schuldig blijven. Met andere woorden: is de vierde dimensie een wet of een schepping?
Vlak voor aanvang van de lezing op 21 maart 2013 had de hele wereld kennis kunnen nemen -o.a. via het NOS journaal van 18:00 uur- van de laatste uitkomsten van de metingen via de Planck Space Telescope: een correctie op de oertemperatuur van het heelal met éénhonderdduizendste graad en vooral het ontdekken van een lege holte met een doorsnee van ongeveer een miljard lichtjaren in de nieuwe Kosmoskaart.
Hiermee valt de rekenkundige basis onder Anne's hypothese weg, zijn mijn nieuw verworven inzichten voorlopig onzeker geworden en kan ik voorlopig mijn lidmaatschap van de KNVWS nog niet opzeggen. En Anne was zo eerlijk deze domper op het 'sluitende' verhaal zelf als eerste aan ons kenbaar te maken.
Hier moet je mee leren leven, de nieuwe inzichten zullen steeds sneller over elkaar heen buitelen. Dus de vraag:'hoe was het begin' blijft, maar prangender wordt: 'hoe zal het einde er uit zien?'
Eèn ding is zeker: Moeder Aarde is en blijft onze schuilplaats.
Als je bij je eigen gedachten ook nog beelden wilt zien ga dan naar :
de plaatjes van Anna (geblokkeerd / auteursrecht)
