Nou, dat gaan wij dus niet doen, dacht ik 10 jaar geleden. En 5 jaar geleden dacht ik dat je een per abuis ingezette aftakeling kon omzetten in zijn tegendeel door goed te oefenen. Eventueel gecombineerd met een pharmaceutisch product. Tot voor kort dacht ik dat nog steeds (en ik bedoel niet onomkeerbare drama's als carcinomen, hersenaandoeningen en autoïmmuunziekten).
Nou, dat viel een beetje tegen: sinds deze week ben ik een halve meter kleiner dan mijn grote kleindochter; niet zij groeide, ik kromp! En mijn bril doet het niet meer.
Er voelt van alles stram, stroef, krom. Spieren vertragen, hersenen nemen de tijd, en de botten voelen verkalkt aan. Dat is niet een continu bewustzijn maar daar word je op onverwachte momenten mee geconfronteerd.
Eerste gedachte is -geleerd van pastorale therapeuten- : "Je moet het een plekje geven". Die verwierp ik als contraproductief. Toen kwam Kees van K. met zijn uitvinding! Ik meen in het Boekenweekgeschenk, heb je dat niet? Kom maar lenen. Nee, luister, Kees (doe maar zo'n typetje van hem erbij) zei: " Ze zeggen dat ze zich allemaal zo jong voelen als ze met jongere mensen blijven omgaan. Nou....dan voel ik mij juist zo oud en wijs etc. Nee, wat je moet doen is heel veel oudere krakkemikkegere zieke vergeetachtige mensen opzoeken, die van alles hebben! Dan voel je je eigen pas lekker jong!". En dat klopt dus, merk ik.
Maar ik weet nog wat beters: We gaan op HOVO-zomerkamp (=cursus) daar wordt iederéén beter van. Zo gezegd zo gedaan en de koe bij de horens gevat. Ben je vijftig? Heb je zin in een zinvolle zomerbesteding? Voel je je uitgedaagd door de verschrompeling van huid en haar?
Ga met ons mee naar Joep Dohmen: 'De Kunst van het Leven en het Ouder worden'. Er zijn vast nog een paar stoeltjes vrij.....opgeven kun je hier:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten