"zojuist, zondagmiddag 21 april 2013 is in de uiterwaarden bij Deventer de laatste bom uit de Tweede Wereldoorlog tot ontploffing gebracht".
Laat deze quote een wijle op je inwerken. Hij is heet van de naald.
Tot zover de 21-april-grap.
Laat deze quote een wijle op je inwerken. Hij is heet van de naald.
Tot zover de 21-april-grap.
De nieuwslezer geeft als toelichting dat de omgeving van Deventer in de jaren '43-'45 van de vorige eeuw een hoogwaardig doelwit was voor de geallieerde (-lees: Britse-) luchtmacht. Een knooppunt van spoorwegen van en naar Duitschland. Een ingewijde (-lees: ik, opa-) weet dat de hele regio doelwit was van het vernietigen van de infrastructuur via welke de vijand Nederland geheel leeg-transporteerde. Joden gingen via Westerbork, goederen via Zutphen (uit het Zuiden) of via Deventer (uit het Westen).
Vanaf mijn derde levensjaar was ik hiervan bijna dagelijks getuige, ik groeide precies tussen Deventer en Zutphen op als peuter. Eén geallieerde bom trof de brug over het Twentekanaal op minder dan 200 meter van mijn geboorte- resp. woonhuis.
Men heeft een tijdje gedacht dat God de bom omleidde om mij te redden; voortschrijdend inzicht geeft echter als uitslag dat de bom zijn doel -de spoorbrug pal naast mijn kinderbedje- op een háár na miste door een kleine maar niet onbelangrijke navigatiefout en per ongeluk de gloednieuwe wegverbinding over het kanaal met een voltreffer de grond inboorde.
(1936: de brug was al gereed vóór het kanaal door duizenden werkelozen er onder door was uitgegraven) .
Goed bombarderen is gelukkig best moeilijk. Tijdens mijn hele lagereschooltijd had dit als consequentie dat ik naar mijn oma (Omoe) via een baileybrug (zie aldaar) van Eefde naar Zutphen, vice versa, moest fietsen; die hadden uit kosten-overwegingen geen fietspaden.
Hoeveel bommen er ook in hoeveel bouwprojecten reeds zijn aangetroffen en vernietigd: zoveel als ik er uit mijn ooghoeken links en rechts heb zien vallen en niet ontploffen...zoveel kunnen ze nog in geen honderd jaar onschadelijk maken. Naar mijn bescheiden mening was het dus allerminst de laatste, die bom vandaag 21 april 2013 in Deventer. Uiteindelijk zal de halfwaardetijd van de ontstekingschemicaliën het gevaar op termijn oplossen. Maar voorlopig zullen Deventer en Zutphen nog wel eens een gevalletje van 'PAS OP, ONTPLOFFINGSGEVAAR' op hun bordjes krijgen.
Men heeft een tijdje gedacht dat God de bom omleidde om mij te redden; voortschrijdend inzicht geeft echter als uitslag dat de bom zijn doel -de spoorbrug pal naast mijn kinderbedje- op een háár na miste door een kleine maar niet onbelangrijke navigatiefout en per ongeluk de gloednieuwe wegverbinding over het kanaal met een voltreffer de grond inboorde.
(1936: de brug was al gereed vóór het kanaal door duizenden werkelozen er onder door was uitgegraven) .
Goed bombarderen is gelukkig best moeilijk. Tijdens mijn hele lagereschooltijd had dit als consequentie dat ik naar mijn oma (Omoe) via een baileybrug (zie aldaar) van Eefde naar Zutphen, vice versa, moest fietsen; die hadden uit kosten-overwegingen geen fietspaden.
Hoeveel bommen er ook in hoeveel bouwprojecten reeds zijn aangetroffen en vernietigd: zoveel als ik er uit mijn ooghoeken links en rechts heb zien vallen en niet ontploffen...zoveel kunnen ze nog in geen honderd jaar onschadelijk maken. Naar mijn bescheiden mening was het dus allerminst de laatste, die bom vandaag 21 april 2013 in Deventer. Uiteindelijk zal de halfwaardetijd van de ontstekingschemicaliën het gevaar op termijn oplossen. Maar voorlopig zullen Deventer en Zutphen nog wel eens een gevalletje van 'PAS OP, ONTPLOFFINGSGEVAAR' op hun bordjes krijgen.
Vandaag de dag liggen de twee bruggen vreedzaam in slagorde in hun perspectief richting IJssel. En precies tussen die twee in werd ik geboren in 1942. Gelijk begonnen de moffen vanuit Eefde hun V1-raketten (.....en, perfectionerend, in '44/'45 de V2's van von Braun) op Londen af te vuren; zonder die technologie zouden er nu geen wagentjes op Mars rondrijden. Ach ja, geschiedenis en filosofie en technologie en astronomie en politiek en levensbeschouwing; ze zijn allemaal verweven, die ontwikkelingen. Er is toch weinig principiëel en scheikundig verschil tussen het laten exploderen van een WOII-bom en de lancering van een raket naar Londen of Mars.Het zou immers de Vrede kunnen bevorderen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten