Zachtjes neurie ik voor Marlijn: K'oop dat onze Lieve Heer, Lijntje mag sparen, Lijntje mag sparen, (...) Lijntje mag sparen tot volgend jaar weer. Hieperdepiep, dan is omoe er ook weer even bij en dan kunnen nu de cadeaux en de taarten en de kussen. Er was meer in petto: Marlijn trakteerde op een heus dancepopkinderfestival in de nieuwe Vorstin: het pophuis van Hilversum presenteert:
http://www.dirkscheele.nl/ (even klikken voor de d-beten)
Wij wandelen eendrachtig van Huygenslaan naar de Vorstin.
Wij nemen vormgeving en interne-traject-concept in ons op en hebben daar een uitgesproken mening over: waar doen ze het van en waarom?
Wij zijn met vele peuters, kleuters, echte kinderen, moeders en enige vaders en opa's en enkele oma's (die zie ik niet, maar ze zijn er vast wel; ze worden steeds jonger, die oma's).
Wij kunnen niet op stoelen zitten, dan maar op de grond. Dat blijkt later onmisbaar handig want Dirk S. laat de massa's kinderlijfjes heftig springen en hossen en stagediven en hoe die krokodillen tegenwoordig ook allemaal doen. Je kunt consumeren maar de mooie cocktailmixers blijven achter de tap. Je mag niet fotograferen maar toch wel. Marlijn legt uit dat de opbouw van dit peutermuziekparcours met grote preciezie langs de orthopaedagogische meetlat is gelegd.
Ik observeer mijn ogen uit: 85 % van de kinderen gaat er geheel in op; 15 % verdomt het, zoals mijn driejarige buurvrouw. Háár pappa accepteert dat weer niet = een uur verdriet voor beiden. Déze pappa (ja, natuurlijk, dat gaat niet voorbij of zo) kijkt vol vertedering naar zijn vrouw en eigen kinderen! 38 jaar en 40. Ze genieten zo van ònze kleinkinderen, die kinderen van ons:
Déja vu of ouwe lul? Neen! Wij zijn weer geheel geupdeet en zaten een middagje op ooghoogte met Maud. Deze grootouders waren de oudste grootouders, schat ik. Qua leeftijd bedoel ik dan!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten