Speeltje van de eeuw

Geboren in 1970, vader en moeder Fischer en Price.

Naam Snoopy.

Hoe het werkt mag Joost of de één of andere psycholoog weten: Snoopy is het meest consistent-positief gewaardeerde speeltje dat in ons multivalue-assortiment kinderamusement aanwezig blijkt. Van Truska ('70) tot Maud ('07) is Snoopy -met een kleine onderbreking in de negentiger jaren van de vorige eeuw- aan zijn halsband resp. stroptouwtjes door het huis gesleurd, door gras en grint; van traptreden afgedonderd, vastgebonden aan stoelpoten of boompjes. Doodgeknuffeld en in bad gedaan; één keer in de moddersloot gezwommen. Ook aan kinderpoppenwagens werd hij regelmatig gekoppeld, waarna tegenstribbelend doch willoos meegevoerd naar onbekende bestemmingen. Met langere of kortere tussenpozen geheel alleen, eenzaam en verweesd achtergelaten in een donker souterrain. Tussen muffe beren. Slechts een enkele kwetsuur aan de linker heup is de opgelopen schade; moeiteloos blijft het staartje 40 jaar kwispelen bij de geringste aanraking. De goedmoedige grijns en de licht onderdanige hondenblik blijven onverminderd afstralen van het opgeplakte karton. Ongeëvenaarde kwaliteit van ontwerp en uitvoering, dit weinig natuurgetrouwe looptekkeltje. Tijdloos in de ware zin des woords; moeiteloos de tand des tijds en destructieve kinderknuistjes weerstaand. Hij zal dus Selma ongetwijfeld ook weer overleven! Onze onvermoeibare Snoopy wacht alweer geduldig in zijn mand op de nieuwe happenings in 2011! Gelukkig Nieuwjaar.

Stelling van de dag

Prioriteiten stellen is net politiek: correct is niet hetzelfde als realistisch!

De gemeente Wijdemeren (net zoiets als Kortenhoef, maar dan groter) had 23 december nog maar wegenstrooizout voor 4 sneeuwbuien. Een burger (ik) kreeg geen enkel emmertje mee. Nu zijn we 3 dagen en wat gladheid verder en de gemeente doet niets want als het gaat sneeuwen moeten de busroutes nog behandeld met dat restje, met zand verdund, zout. Het gaat morgen sneeuwen, maar de bussen zijn tijdens de schoolvakanties bijkans geheel leeg. Laat de bussen de bussen en strooi royaal voor de oudenvandagen die naar de Appie of de tandarts moeten, zou ik zeggen.

Woord van het jaar (2)

Nederlands voor buitenlanders, ik bedoel Nederlanders, wonend in het buitenland. Ja, heus, er zijn mensen die deze blogjes lezen in het verre buitenland. Wij, Nederlanders in Nederland, raken al lezende, horende, ziende en gebruikende vertrouwd met woorden die in onze maatschappij plots opduiken naar aanleiding van een nieuw feit, een nieuwe gedachtengang of bijvoorbeeld een politieke verandering. Het kunnen nog niet bestaande woorden zijn of nieuwe samenstellingen van al bestaande. Speciaal voor mijn buitenlandse gasten zet ik nog even de woorden van 2010 op een rijtje die we vorig jaar om deze tijd nog niet kenden of gebruikten. Als zij (of de binnenlandse bezoekers) er geen touw aan vast kunnen knopen moeten ze er maar even op googelen. Alphabetisch:

• Appen
• Aswolk
• Damschreeuwer
• Dokter Bibberregel
• Dreigtweet
• Gedoogakkoord
• Keppeltjesdag
• Kettingrukkers
• Labelkinderen
• Lepelvrouwtje
• Oorbehoedsmiddelen
• Oranjebabes
• Oranjepastoor
• Ovatonde
• Pingen
• Rampwees
• Siësta-economie
• Waxinewerper
• Zoutkaartje

Met dank aan Rene van Rijckevorsel.

Woord van het Jaar (1)

Tegen het eind van het jaar worden De Dingen Van Het Jaar gekozen. Persoonlijk word ik daar niet zo warm of koud van: ze doen maar met hun politici, clips, loekie's en sporters! Voor "mijn WOORD van het JAAR 2010" maak ik een uitzondering. Ik heb het zelf gekozen. En het luidt: Kuikenbroeders. Hoewel het al in de vijftiger jaren in Lunteren en omgeving gebezigd werd (T. Bast, En zij die na ons komen: blz 71) werd het nooit uitverkoren, noch door het Productschap voor Pluimvee, noch door de Gereformeerd-synodale Synode! Toch komt het die eer wel toe- postuum vrees ik, want ik hoor het nooit meer-. Ik zie zwarte pakken, dito hoeden, infrarode warmtelampen, kops-roterende eierhoudende plateaux. Boerenerfzonde en boerenslimheid, ze kunnen tegelijk bestaan. Bij gratie van dat ene woord: kuikenbroeders. Zo'n intens woord. Wanneer zal ik het nog eens mogen gebruiken? Oh, wacht, boerenerfzonde is een goede tweede! Ik zie zwarte.....nee, laat maar.

Ik hoop dat onze-lieve-heer (2)

Geboren in 1927 op Biak. Ze kent de Zendelingen en dorpsonderwijzers nog bij naam! De 2e Wereldoorlog heeft ze meegemaakt in Nederlands Nieuw Guinea. Google eens op Battle of Biak. De opkomst en ondergang van het Nederlandse Gouvernement. De overgang via de VN naar Indonesië; inclusief de achterstelling van de Papua's door de Indonesiërs (Javanen?) in hun eigen land. De plundering van de minerale schatten en het tropisch regenwoud. De verrijzenis van de ene moskee na de andere; groter, hoger en luider dan hun kerkjes. De politieke vervolging van eigen familieleden, inclusief haar broer. Op de vlucht voor "Jakarta", streek een deel van haar familie neer in Nederland. Zelf woont ze nu vlakbij Jayapura (Hollandia), maar vandaag ontmoette ik haar en haar dochter Yustin bij die broer in Wageningen: Marit Sawor! Op bezoek (voor de tweede keer in haar leven) in Nederland. IJs en metershoge sneeuw. Van het tropisch regenwoud naar het midwintergebeuren op de Veluwe. Ze is van een intense devotie en in de heerlijkheid van haar Heere. Koud en rillend zit ze nu gevangen in de Nederlandse winter, toch dankbaar biddend en dankend in haar eigen belevingswereld. Ons contact verliep mijnerzijds via "saja tidak tau melaju" en "tjoekaminja" uitsluitend met een glimlach, een lach en een dubbele knipoog. Ik aanschouwde een kleine eeuw Geschiedenis van Papua in levende lijve!! Ik huiverde en was ontroerd. Wat moet deze weduwe en moeder van zoveel kinderen en ontelbare kleinkinderen allemaal hebben meegemaakt en doorstaan? Ze is zó klein en gebogen en broos. Ik nam haar in mijn armen en drukte een kus in haar grijze kroezebol. Ze keek omhoog en fluisterde iets onverstaanbaars. Zach vertaalde: ze vindt je lief. Waarom houden Papua's van Nederland en Indonesiërs niet?

Islam?

xxxxxxx

Selamat jalan Marit en Yustin

ik hoop dat onze Lieve Heer jullie wil begeleiden naar een nieuwe toekomst voor Papua.

Back to the basics

Een profeet wordt niet geëerd in zijn eigen stad. Laten wij daarbij lezen: Mattheus 13 vers 57 en Marcus 6 vers 4. Het is raadzaam deze regels in hun context te bekijken: het gaat om méér dan eer. Ik bevind mij bij deze diepe emotie in goed gezelschap. Mijn schoonvader bijvoorbeeld klaagde indertijd al steen en been over de weinige aandacht die zijn briljante en visionaire denkbeelden 's avonds thuis aan de keukentafel kregen. Ik bedoel maar. Toen God nog bestond riep ik vaak tegen Hem: "nou, ja, de mensen zien het mooie van mijn gedachten, daden en gevoelens nog niet zo scherp maar U wel hè?" Hij knikte dan altijd en dat troostte, maar ja, dat was in een vorige eeuw. Die profeet heette trouwens Jezus en thuis kwam er geen wonder meer uit zijn handen: er was niet genoeg geloof. Wie gelooft er nou nog in mij? Sinterklaas in ieder geval niet. Iedere gelijkenis met bestaande personen berust op louter toeval ;-) .