De 'fysio' van vandaag is ook al niet meer de 'physio' van vroeger.
Als ik vroeger bij de physiotherapeut kwam (oom Wim voor Marlijn) zei hij: 'ga maar zitten' en dan ging hij aan de slag met kneden en duwen en trekken; warme gelatinepakkingen en zachte warme handdoeken. Er kwam een ultrasoon apparaat uit de kast voor verhoogde doorbloedingen. Magnestische resonatie werd op mijn knie losgelaten. Infra-roodlampen stonden te popelen om in mijn schouder te schijnen. Trilapparaten maakten hele spiergroepen los en professionele handmassage was de finishing touch. Binnen en half uur moest alles zijn beslag krijgen, want de wachtkamer zat vol en iedereen wilde een beurt.
De hedendaagse therapeutischzorgverlener gaat zitten en maakt een mooi schema van oefeningen en trainingen voor je: 'ja, je moet het zelf doen, wij begeleiden je daarbij.' En dan word je gemotiveerd om veelvuldig langs te komen om een paar uur uitputtend te fietsen, roeien, hollen en vooral allerlei specifieke spiergroepen aan apparaten te hangen om ze te trainen. Ook matjes voor de grondoefeningen nodigen uit tot de meest ingewikkelde standjes. Kortom: zelfwerkzaamheid alom.
Het is een totaal andere ervaring maar misschien best een logische ontwikkeling.
Overigens is ook oom Wim een andere kant uitgegaan waarin ik hem verder niet meer kon volgen: de haptonoom van het Gooi.
Nou, die fysio van mij die kneedt de tennisarm wel degelijk (au), ook knakt hij het een en ander in de halswervels en steekt naaldjes in mijn rug. GEEN acupunctuur, maar dry needling. Zoek dat maar eens op, pap. En o ja: ook nog wat versterkende oefeningen, uiteraard.
BeantwoordenVerwijderen