Het is van alle tijden: kinderen leggen briefjes in het bed van hun ouders; of in het bed van hun zus of broertje. Of pap / mam legt een briefje in het bed van een kind. De boodschap heeft meestal een emotionele lading: liefde, aanhankelijkheid, haat, verzoening, dreiging of uitnodiging....Legden kleinkinderen ook al eens briefjes in de grootouderlijke bedsteê? En dan ook nog eens met een spannend wedstrijdelement, althans met een intrigerende uitdaging; aan te treffen juist op het moment dat jij je wel-ter-ruste wenst te begeven! Wat een gevoel van verbondenheid, inleving en humor zit daarachter! Onze vijfjarige Julius haalde de grap uit op 12 juli 2011. En hij had eerst proefondervindelijk uitgevogeld hoe snel onze handmatige bedbodemverstellingsbediening kon reageren; zonder stopwatch maar ruwweg door het hardop na te tellen. Ik dacht 's middags nog wel: "wat doet ie daar toch....?" En gisteren vond M ook een briefje in haar bed. Het blijft van alle tijden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten