Grap 2013 (13)

Dit is onze kleinnoot :

Hij / zij is in zekere zin het kleinkind van de oorspronkelijke notenboom die vlak voor onze verhuizing naar deze tuin in 1975 vrijwel bij de grond was afgezaagd.

Een piepklein notenzijlootje groeide uit de stronk. Het notenlootje gaf geen schaduw dus wij projecteerden daar de kinderzandbak onder. Dat zou je nu dus nooit meer willen doen; zo groot en schaduwrijk is de huidige notendrager inmiddels wel dat ook dakkapellen en dakgoten gangbare opvangplaatsen van onze overvloedige notenoogst zijn geworden. Slechts sporadisch krijgt een gevallen walnoot de kans te doen waarvoor ie bedoeld is in zijn evolutionaire bestaan: uitgroeien tot een notenkiemplantje. Het exemplaar op de foto had het al tot twee vertakkingen gebracht toen ik hen /haar (noten zijn tweehuizig, dus ze zijn hem en haar tegelijk, maar geen hermafrodiet) bijna in de grasmaaier had. "STOP" riep iets instinctief in mij. Ik groef het sprietje uit en potte het op. Pas later kwam de kwekeling op de huidige plaats te staan; waar vroeger het peertje stond waaronder wij 's zomers onze portable TV zetten om naar Wimbledon te liggen kijken. Dat zal zeker onze Hans iets zeggen. De peer is niet meer. Jarenlang stond er steeds een stukje kippengaas om de jonge loot, met name omdat Nouka de -voor een carnivoor onverklaarbare- neiging had aan de Bast te kabbelen. Vorig jaar vormden zich twee nootjes aan deze autodidactische walnoot! Vanaf nu doet ie echt mee in het oogstfeest: opbrengst pakweg 36 stuks. De generatiegolflengte voor bomen is beduidend langer dan die voor mensenkinderen. Wat een speciaal voorrecht, na ruim twintig jaar koesteren, een nieuwe generatie geslachtsrijpe opvolging van de OERboom te mogen verwelkomen. Nog enkele jaren volhouden kleinnotenboompje en dan roept Dineke: 'de bijl aan die wortel!' want dan gaat ie weer die beruchte schaduw geven waar onze bloemenperken niet van gediend zijn.

Vandaag oogsten wij vele kilo's. Wij delen dit graag met echte liefhebbers: