maandag 8 februari 2010

Kronkel (19)

High Frequency Trading, moeilijk onderwerp? Na de commissie de Wit komt het zwartboek van de Quants. De VPRO heeft mij er nu toch -via Tegenlicht- van overtuigd dat het uitbaten van een Maalderij of het uitoefenen van de Tandheelkunst eerbaarder is geweest dan de handel in het een of ander.
Nog eerbaarder zou misschien zijn: het zelf verbouwen van graan of het delven van goud, maar dat kan niet zomaar overal. Tot nu toe is alles duidelijk: zó werkt economie. Jíj doet of maakt dit voor mij en dan krijg je er dat voor terug; simpelweg een ouderwetse ruilhandel. Iedereen heeft er zicht op, de gemeenschap zal uitwassen op eigen, niet mis te verstane wijze, corrigeren. Tot zover ook de geschiedenis van de manier waarop er in mijn familie werd voorzien in de middelen van bestaan voor je gezin.
Sinds 100 jaar duiken er met regelmaat crises op in het financiële universum. Mijn grootvader leed een bijna fatale strop door de Russische Spoorweg Obligaties (bleken gebakken lucht, ik heb er nog een paar: antiquarische waarde is nu groter dan de oudpapierwaarde van toen). De fatale "Depressie van de jaren dertig" en het laten ratelen van de Deutsche Reichsmarkpersen staan mij nog helder voor mijn preconceptieve geest. In november 1987 leden Herbert en ik op één dag 25% verlies op onze schaarse beleggingen. Rep en Roer!! Dat mocht nooit meer gebeuren: de puts en calls hadden het allemaal veroorzaakt; mensen dus! Dit was dus vóór het digitale tijdperk! Dé Kredietcrisis van 2008 wordt nu geanalyseerd door wijzen en politici -wat niet hetzelfde is- en de conclusies liegen er niet om: allemaal doldwaze idiote egoïsten zijn hun eigen perfide constructies uit het oog verloren; Wim Kok spant de Kroon als advocaat van de duivel.
Maar nu de Quants. Zij zijn van origine universitair wiskundige of theoretisch natuurkundige. Zij worden ingezet op algoritmische constructies die de handelsinput van hun "blackboxes" zó manipuleren dat deze bizarre getallen-gok-automaat geen output oplevert die tot een meltdown van het beurssysteem leidt. Het heet High Frequency Trading. Het werkt (letterlijk) met de lichtsnelheid = 300.000 km/seconde. Wie het snelst reageert heeft gewonnen. Duizenden computers ( d.i. hardware & software.....dus mensenwerk!) worden met elkaar verbonden om op elkaars vraag en aanbod te reageren. De snelheid van geleiding van signalen in het ingewand van ieder electronisch ding benadert die 300.000 km/sec. Iedere inperking van de kabellengte resp. zender- ontvangerafstand levert nanoseconden voordeel op. In de "wallstreet-buildings" kan er tussen twee computers al gauw 1000 meter kabel zitten. Tel uit je winst: in New Jersey krijgen alle hoofdrolspelers -de oude perfide banken dus- nieuwe gebouwen; waarbij geldt "hoe dichter bij elkaar, hoe sneller de gegevensoverdracht" . En in geval van nieuws telt iedere picoseconde. Ze bouwen dus tegen-elkaar-aan- met glasvezelbundels zo groot als olieleidingen. Geen tijd, maar wel veel waarden te verliezen: de waarde van het geld, de waarde van aandelen en ondernemingen, de waarde van mensen en de waarde van waarden. Geen mens is in staat in te grijpen als die virtuele handel zichzelf inhaalt met 300x 10³ km/sec. De meest perverse crisis aller tijden wordt minutieus voorbereid. De enige Bank die nog fysiek op Wallstreet aanwezig is: Deutsche Bank. Omineus! Big Bang is waiting for you and me.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten