Onbeduidend, in kosmische zin, waren wij al,
maar het is niet meer voorstelbaar hóe onbeduidend we zijn als je de betekenis van bovenstaande afbeeldingen tot je door laat dringen. Met Hubbeltelescoop en SDSS I en II en III -Sloan Digital Sky Survey- hebben we nu een goede indruk van het zichtbare heelal: naar alle kanten sterrren en melkwegen. Vooral het woord galaxies ligt zo lekker in de mond. Miljarden objecten, zover het oog reikt. Dat reikt echter maar 13,6 miljard lichtjaren. Zo oud is het heelal en zolang heeft het verste en oudste licht gereisd. Wat verder weg ligt, misschien wel 80% van het heelal, tot zo'n 15 miljard lichtjaren, kunnen we pas over 1½ miljard jaar zien. Dat maak ik niet meer mee. Stel je voor: enerzijds is het heelal koud, duister en ledig. Vrijwel vacuüm. Maar ondanks die dunne dichtheid is de hoeveelheid zichtbare materie oneindig groot. Honderden miljarden sterrenstelsels in de deep sky. Niet voor het blote oog, maar met een "oplossend vermogen" van 1.000 miljard pixels zien we, waar we ook kijken, energetische massa's in onmetelijke hoeveelheid. NGC 604, in Messier 33, staat 3.000.000 lichtjaar van ons af, maar daarop weer inzoomend zien we dóór de groene H2-wolk (diameter 1.500 lichtjaar) heen weer verdere werelden van weer meer melkwegstelsel in ons eigen heelal.
Er lijkt geen einde aan te komen.
Vergroot de afbeeldingen door er op te klikken en verwonder je.
HUBBLE deepsky
.
.
Klagen over de hoge benzineprijs is dus eigenlijk relatief kleingeestig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten