Iedere profwielrenner gebruikt middelen, al of niet detecteerbaar, al of niet op een rode lijst. Dat weet iedereen, ook Mart Smeets. De eisen die gesteld worden aan deelnemers aan zoiets als de Tour de France gaan de gewone fietser ver te boven. Je fiets en je lijf moeten aangepast worden. Wie dat niet wil begrijpen is dom of hematocriet.
Als je temidden van al die bemiddelde collegae 7x de Tour wint, ook nog eens na het overwinnen van kanker, heb je dan geen geweldige prestatie neergezet?
Dat alle Fransen de pest aan je hebben, je haten uit de kift, is toch geen legitiem argument om 's mans resultaten als niet behaald eenvoudigweg te schrappen? Met hulp van medicatie reed hij gewoon harder dan alle andere gemedicaliseerde renners.
Natuurlijk mag hij niet jokken. Wie dat nooit deed gooie de eerste steen. En hoge bomen vangen veel wind, etc. Iedereen die bovengemiddeld presteert en boven het maaiveld uitsteekt piest wel eens naast het potje; rijdt wel eens een scheve schaats. Zie de Philipspensioenfondsboys in de Bouwfraudeaffaire, de politici vanavond in 't Journaal, de advocaten in het beklaagdenbankje bij de Deken; de kapelaans en bisschoppen en BBC-weldoeners en dominees. Directies van Ziekenhuizen en Mammoetscholen- gemeenschappen en Socialewoningbouwverenigingen.
Moedeloos word je, maar Armstrong heeft wel zeven (7) van de dertien keer dat 'ie meedeed, de Tour de France gewonnen. En de nummers 2 t/m 150 hadden met hun eigen hulpmiddelen het nakijken. Dat wis je niet uit met één pennestreek. Hij is geen heilige maar wel een held.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten