zondag 14 oktober 2012

Levensfilosofie

Veroudering kun je aan de buitenkant al zien: kaal, grijze haren en vlekken en rimpels. Begint dat na je 65ste? Veel mensen merken al veel eerder dat mogelijkheden en functies afnemen. Vanaf je 40ste?
Eigenlijk begint de veroudering vanaf je geboorte: tijdens het metabolisme ontstaan allerlei producten die van binnenuit schade aan onze cellen toebrengen. UV- en kosmische straling van buitenaf veroorzaakt schade aan DNA en eiwitten. Leven is gelijk aan beschadiging, functieverlies en veroudering. Het leven is dus domweg een dodelijke ziekte en sexueel overdraagbaar bovendien.
Door te leven neemt de functie van je organen af: de hartfunctie, de nierfunctie; het gehoor wordt minder......
het gaat geleidelijk. Uiteindelijk verlies je de ultieme functie: het leven zelf. (vrij naar David van Bodegom)
Iemand die zeventig is heeft al ontelbaar veel kansen op overlijden op wonderbaarlijke wijze overleefd. Wie zich dat realiseert begint ook te zinnen op mogelijkheden die kansen nog verder te verkleinen. Hij stopt met roken en gaat op fitness. Hij pakt vaker de fiets, gaat afvallen en vroeg naar bed. Maar of de onsterfelijkheid daarmee dichterbij komt? Het gevoel zegt van wel maar de feiten weerspreken dat medogenloos.
                  

                                                                                                    
Hendrikje -what's in a name-  werd 115 jaar.

Deze meneer is 139, zijn vrouw en kinderen zijn allang overleden; dan zou het voor mij niet meer zonodig hoeven.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten