Wachten duurt langer dan je denkt.
Als je al maanden lang niet precies weet waar de pijnen die je voelt vandaan komen, zoals D. en ook alleen maar vage gedragsoefeningen en suggesties krijgt van allerlei goed bedoelende hulpverleners is het wel even slikken als er ineens wèl een duidelijke diagnose op tafel ligt en je dan helemaal achter in de rij mag aansluiten.
Darmkanker is volkskanker no. 1.
Een soort: 'gefeliciteerd, u valt in een bevoorrechte groep'.
Dat voelt héél anders; maar o.k. het lijkt een zekere geruststelling dat het maar een huis-tuin-en-keuken kanker is. En dat (bijna) iedereen na de operatie weer fietsen kan en reizen en tuinieren, zonder pijn. Met uitzicht op een toekomst.
Perspectief heet dat.
Maar waarom dan dat lange wachten; tussen 2 januari tot 9 maart liggen tien weken, ongeveer 72 nachten en dagen. Dat zou eigenlijk veel korter moeten maar laten we even kijken vanuit de MDL (maag-darm-lever)-afdeling.
Sinds 2014 wordt het Bevolkingsonderzoek Darmkanker uitgerold. Deelname van de uitgenodigde senioren van 55 - 75 jaar is onverwacht hoog, rond de 75%. Zie: Bevolkingsonderzoek naar darmkanker is uiteindelijk vrij effectief maar kan nog verbeterd worden. Er rollen per jaar 110.000 (!) extra coloscopiën uit. Dat leidt tot filevorming en vertraging bij de scopieafdelingen , maar logischerwijze ook bij de CT-scanners, de MDL-artsen en tenslotte tot een grote belasting van chirurgen en mannen en vrouwen van de verpleegafdelingen.
Overuren moeten ze draaien:
Daar komen (statistisch) 20.000 positief-meldingen uit.....en ja, bingo, gotspe en hoe je het wilt noemen: toen viel vandaag de brief in de bus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten