En steeds weer sluit zich de cirkel van leven en dood.
Ook voor een poes komt eens het einde, hoewel het spreekwoord anders wil. Jip was al veertien jaar de trouwe huisgenoot in Trus' gezin. Ouder dan Pien. Drie verhuizingen overleefd. Van 3-hoog achter in Amsterdam via eenhoog vóór naar iets met een tuin in het Gooi. Carrièrekat mag je wel zeggen. Vergroeid met de kinderen en hun gewoontes. Alle emoties meegemaakt. Voor een huispoes houd je niks verborgen. Zelf ook de nodige onhebbelijke eigenschappen: tulpen eten en kranten bezetten. Jip was vervlochten met alle doen en denken in het dagelijks leven. Je was je bewust van waar hij was, of hij at en en dat hij dronk. Of er ruzie was in de buurt.
Jip heeft een goed leven gehad als kameraad en huisvriend. Affecties nam hij dankbaar in ontvangst. De laatste weken namen gezondheid en welbevinden zienderogen af. De dierenarts zag het ook niet meer, zodoende. Het is voorbij. Het huis voelt leeg, het afscheid zwaar....
Met vereende krachten werd Jip's eindbestemming -naast Yesta- voorbereid. Als in de hemel de leeuw en het lam samen liggen zal dat met boxer en kat daar ook wel lukken. Jip hield van bloemen.
Wat heb je dat mooi beschreven, pap. Dank voor dat moment van samen afscheid nemen in de tuin, ook dat is ons heel dierbaar.
BeantwoordenVerwijderen