Wetenschap 2

Nu wordt het ingewikkeld, ik hoop dat ik het kan begrijpen.

Alle alpha's en bèta's moeten even dóórbijten, het is echt interessant!

Met extreem koude (bijna absoluut 0°K.) en stabiele telescopen kijken we met extreem lange belichtingstijden naar de grenzen van het Heelal = ± 15 milard jaar in de tijd terug. Dit is gelijk aan tot bijna in de oerknal, dus naar extreem jonge ontwikkelingen die zich 15.000.000.000 jaar geleden afspeelden.

Dus, zou je zeggen, over idem zoveel miljard jaar kunnen wij precies zien wat er zich op dit moment 7 maart 2009 aardetijd afspeelde aan die kosmologische grenzen. Denk even filosofisch: feitelijk bestaan we dan een jaar of 11 miljard al niet meer. Tot zover alles duidelijk, denk ik.

Nu is het probleem dat het heelal steeds groter wordt (expandeert) en dat de snelheid waarmee de kosmosgrens zich van ons verwijdert dramatisch toeneemt. Aan de horizon van de Kosmos zien wij die lichtdeeltjes (fotonen) die met de lichtsnelheid vanaf daar op ons toesnellen. De expansiesnelheid dreigt de lichtsnelheid te benaderen, te overschrijden.......???? Volgens Einstein kan dat niet. Maar op nieuwe empirische gronden valt er wat voor te zeggen te veronderstellen dat de lichtsnelheid (C) vroeger hoger was en langzaam afneemt. E. draait zich nu om in zijn graf. Dat de massa (m) bij toenemende C naar oneindig gaat zou E. uit de slaap kunnen houden. CONCLUSIE -dit komt Dimi bekend voor- Al is het foton nog zo snel de uitdijing achterhaalt hem wel. Er is dus méér achter onze zichtbare horizon dan wij OOIT kunnen meten en weten. Zelfs mogelijk wel oneindig veel heelallen?!? Als ik het eeuwige leven mag betreden zal ik het allemaal weten. Helaas echter zal ik moeten sterven met een onbevredigde nieuwsgierigheid. Wie op "Heelal" googlet vindt ook creationisten aan het woord. Een beetje hoor en wederhoor is wel netjes hè. Zijn er nog vragen?